nałogowe granie w gry komputerowe

Mój mąż ciągle gra na komputerze i prawie cały dzień i twierdzi że to nie jest uzależnienie.

pytanie teraz stawiamy: dlaczego gra? Jak myślisz?

wole żeby gral w gry niz ogladal pornosy

a w co gra? ja mam teraz urlop i siedze cale dnie i pykam w Lola ;-x wczesniej byla Tera ale mojego faceta zbanowali to przerzucilismy sie na moba!

do siorbet:pytasz dlaczego gra to proste woli grać niż zajmować się dziećmi

o, nie jesteś sama, niestety... to poważny problem. Mój mąż też jest uzależniony, nawet pracę zawala. O normalnym rodzinnym życiu nie mam co wspominać, bo go prawie nie ma. A macie dzieci? On Ci się nie przyzna do uzależnienia, to Ty będziesz chora, że się czepiasz, masz pretensje, będzie Ci się kazał leczyć. A kazał Ci znaleźć sobie jakieś hobby, żebyś się czymś zajęła i dała mu spokój?

dokładnie tak jak piszesz tego typu słowa daj spokój,odczep się ,chcesz się pokłucić itp...mam już dość

no ale jak sobie z tym radzić bo żadne argumenty do niego nie docierają.

chciałabym dać Ci jakieś mądre rady, umieć pomóc, ale sama jestem bezsilna, więc niewiele pomogę. Pisałaś, że macie dzieci? A jak go wyciagaja do zabawy, to reaguje? Bo mój nie słyszy niestety (słuchawki na uszach), albo przez pół dnia mówi synkowi, że za chwilę, a mi serce pęka, bo mały ma 2latka i garnie sie do ojca. U nas nie ma właściwie wspólnych wypadów, na urlopie też nie byliśmy (grał), sprawy związane z domem są na mojej głowie (on czasem zrobi zakupy w biedronce, albo wyrzuci śmieci).

no nie synek ma 6 lat i mówi że on woli z dziadkiem siedzieć bo tato zajęty jest.Na wycieczce byliśmy raz na całe wakacje na 1 dzień i tak było narzekanie że nie wziął bonusu jakiegoś w grze.

21.50 to też ja, od tego męza nałoga. Ja mojemu tłumaczyłam, jak debilowi, że gdyby tyle czasu spędzał z kumplami na piwie, to byłby j*****m alkoholikiem, a tak zgrywa kochającego ojca i męża, bo przecież on w domu z rodziną. To było po jego tekscie, że chyba lepiej, że gra i siedzi w domu, niż gdyby się miał po knajpach wszendać. Ale nic nie dotarło. Tłumaczyłam, że zawala życie, że ja nie chcę tak żyć, że syn ma taki obraz ojca. Nic nie dotarło. Wtedy sie staje nerwowy, wręcz agresywny.

Dziecko rozumie na swój sposób zajęcie taty i weż tu tłumacz dzieciakowi że nie może za długo oglądać telewizji.

21.50 to ja to samo mam.Mówi mi np to chyba wolisz że gram a nie się gdzieś włóczę .Co by było gdybym to ja tak się zachowywała.

ja już nie mam pomysłu. Mój mąż własciwie żyje w tamtym świecie, ten odwiedza okazjonalnie. Wyniosłam go z kompem z dużego do kuchni, potem kupiłam mu ,mniejsze, niewygodne biurko, jak był w delegacji, potem do sypialni, a sama śpię z synem w innym pokoju, nic nie dało. Celowo zapominałam płacić za net tak dlugo, aż odłączyli-kupił bezprzewodowy. Zepsuł mu się komputer-gra na służbowym (chciałam mu tamten celowo uszkodzić, ale tego nie mogę). Może odezwie się ktoś, kto wygrywa z tym nałogiem?

Mój to nawet już gada do postaci w grach tego typu jak "no dawaj,łap go ......"przecież to już słuchać sie nie da.Nie mam życia rodzinnego, nie mam spacerów wspólnych, cierpią dzieci a on nie widzi problemu

Też lubię internet, gry, wolę świat wirtualny od realnego ale świadomie nie zakładam rodziny, nie spotykam się z nikim, bo żadna by tego nie wytrzymała.

Jak by tak każdy chciał coś dodać od siebie na ten temat to może było by łatwiej znależć jakieś rozwiązanie.

też tłumaczyłam, że jak on gra, to ma wolne, a ja przez to zupełnie nie mam czasu dla siebie, nie mogę na niego liczyć, bo się od kompa nie oderwie, jak proszę o pomoc. Naprawdę coś mnie trafia, jak sama muszę ze wszystkim walczyć. Dlatego go do sypialni przeniosłam, bo widząc go w kuchni już nie wytrzymywałam nerwowo i w najlepszym wypadku ścierą by dostał. Szczerze? Mam nadzieję, że twój mąż jest mądrzejszy, że jeszcze nie jest za późno i sobie dacie radę. Ja już przegrałam. Czekam tylko, aż synek podrośnie i będę mogła coś wykombinować i się rozwieść. Ale to perspektywa 2-3lat. Bo jemu taki układ odpowiada i nie widzi problemu. To ja mam problem i to ja mam iść się leczyć.

Dziewczyny, nie wygracie z tym. To nałóg jak każdy inny, a wy jesteście klasycznymi współuzależnionymi. Jeżeli on sam nie chce i nic z tym nie zrobi to wy tym bardziej. W takim wypadku tylko rozwód, tak jak rozwieść należy się z alkoholikiem. To boli, ale nie warto marnować życia swojego i dzieci. Wiem co mówię; mój przekreślił w ten sposób 12 wspólnych lat. Tylko że ja nie zamierzałam sobie zmarnować życia. Od rozstania minęło ponad 2 lata, wciąż go kocham, ale nie wyobrażam sobie powrotu do tego koszmaru. Wolę być sama, bez seksu, bez bliskości, bo w tym "związku" było tak samo, a dochodziła frustracja, że przegrywam z durną grą

Do gość 30 lat:Przykro czytać,że świadomie nie zakładasz rodziny bo lubisz grać.Ale powiedz czy w życiu liczy się tylko to że grasz?Co ma zrobić osoba która wcześniej nie spotkała się z tym problemem a mąż pożniej wpadł w ten nałóg

dałam sobie nicka, a co! :) to ja z 21.50 i kilku następnych. Dobrze, że twój syn ma blisko dziadka, ma męski normalny wzorzec. Mój też gada, ale zwykle do kumpli, których ma "na słuchawkach". ale bywa, że coś krzyknie, albo komentuje.

No mnie też szlak trafia ale nie chcę rozwodu chcę by mu ktoś pomógł.

też se dałam pseudo

Do żona nałoga Nawet dziadek tu nie jest super bo to były wojskowy ale ma czas dla wnuka.Nie mam tu nic do zawodu ale ten ton komendy wydawanej na każdym kroku to chyba zboczenie zawodowe.

Może z tym graniem to przesadzam, że tak lubię, raczej od czasu do czasu, bo gry są faktycznie dobre w dzisiejszych czasach, a ja gram w zasadzie tylko w jedną, jest to symulator lotnictwa i ww zasadzie to profesjonalna ,,gra", taka symulacja prawdziwego latania, gry typu wow czy strzelanki nie bawią mnie. Spotykałem się dłuższy czas z kobietą, która miała syna nastoletniego, prowadziliśmy takie życie trochę jak rodzina, wspólny obiad, siedzenie przed tv, spacer ale (wstyd się przyznać) nudziło mnie to, ciągnęło mnie do domu, do komputera, do wirtualnego świata. Wiem więc, że bez sensu zawracać głowę jakiejś kobiecie,skoro życie rodzinne mnie nie interesuje. Nie wiem co wam poradzić, mleko się już rozlało, rodzina to odpowiedzialnosc, a nie pykanie w gierki, faceci powinni to wiedzieć decydując się na zakładanie rodziny...

zrozum jedną rzecz: nie da się pomóc uzależnionej osobie, jeśli ona sama tego nie chce. A pierwszym krokiem jest uświadomienie sobie samemu, że ma problem.

Gry komputerowe to obecnie bardzo czesta przyczyna rozwodow. Szkoda zycia ,macie mezow do obslugi tylko.

oczywiście z****** kafe uznaje moją wypowiedź za spam, więc dopisuję resztę Ty się nei chcesz rozwieść, ale w ten sposób marnujesz życie swojemu dziecku. Możesz iść do ośrodka dla uzależnionych, próbować. Każde Twoje słowo to typowe gadanie osoby współuzależnionej. Poczytaj o tym; wpisz w gugla współuzależnienie

cd Ja jestem DDA, dziękuję matce, że rozwiodła się z ojcem, ale mam pretensje, że tak późno. Oczywiście ona tego nie robiła dla rodziny i dzieci. Powiem Ci tak - goovno prawda. Życie z osobą uzależnioną jest dla dzieci właśnie jedną z największych traum jakie można im zafundować. Uświadom sobie, że właśnie dziecku w ten sposób krzywdę wyrządzasz

ja już zrozumiałam, że z tym nie wygram. Mój mąż kiedyś chodził do psychologa podobno, jak miał kryzys w poprzednim związku. Ale wiem niewiele, bo tylko od niego. I wiem, czemu tamten związek się rozpadł. Ale na początku świetnie się maskował. A ja byłam zabiegana, praca, uczelnia, koleżanki i nawet trochę mi pasowało, że mi nie jęczy. I jakoś naiwnie potem myślałam, że jak będzie dziecko, to go trochę oderwie, ale się bardzo pomyliłam. Ja odejdę. Niedawno musiałam zrezygnować z pracy, bo nie mogłam jej pogodzić z opieką nad synem, więc teraz nie mam pola manewru. I posiedzę sobie na jego utrzymaniu, aż znajdę pracę w odpowiednich godzinach, syn pójdzie do przedszkola, wszystko sobie poukładam, odłożę jakąś kasę i wtedy mogę walczyć z rozwodem. Bo będę musiała walczyć. Jakiś czas temu już mu nawet rozwód proponowałam i wynajęcie 2 kawalerek do czasu sprzedaży naszego mieszkania. I już wiem, że będzie wszystko utrudniał. Tylko ciężko tak siedzieć i czekać z perspektywą kilku lat w martwym punkcie.