Rarytasy z czasów PRL

Przez wiele lat dzieciństwa nie pamiętam w naszej kuchni gotowego makaronu. Najczęściej w rosole. Zawsze był własnej roboty, pyszny, treściwy. I lane kluseczki...

cytrusy z Kuby czyli zielone pomarańcze:) tylko takie był y i to nie za często

Napój o smaku pomarańczowym ''Florida'', albo''Serwowit'' chyba to była przefermentowana serwatka, pamiętam masło z bloku solone i z beczek też solone :)

''Florida'', ''Serwovit'', ''Dodoni'', masło solone z beczki, w bloku, jabłka ''kosztele'' - dziś już nie ma i ''koksa'' dziś w śladowychilościach . ''Giewonty'', ''Sporty'', ''Marlboro'', ''Dukaty'', ''Damskie'', ''Płaskie'', ''Prtagasy'', ''Goluasy'', ''DS''-y, ''Caro'' ''MDM" i wiele innych - to będzie znać starsza publiczność :)

chachachaha: Syrena, Stołeczne, Wawele, Wisła, Starty, Mentolowe, Junak, Extra mocne, Giewonty, Zefiry. Cała gama była tych papierosków, o których dziś tylko wspomnienie...

lody sprzedawane w małych budkach na kółkach, gdzie z ledwością mieścił się sprzedawca, w białym fartuchu i nabierał specjalną łyżką lody z wielkiego baniaka, były dwa rodzaje: jedna kula wkładana do trójkątnego rożka albo do dwóch kwadratowych wafelków jak kanapka, roztapiały się na słońcu i pod wpływem ciepła dłoni, ciekły po nadgarstkach, mniam :). były robione z prawdziwej śmietany bez żadnych ulepszaczy czy poprawiaczy smaków, nigdy już takich nie jadłam jak wtedy w dzieciństwie

wata cukrowa, obklejająca brodę i nos gdy się ją skubało ustami czasami trzeba było ugnieść ją palcami aby w ogóle się do niej dobrać :)

kwaśny chleb z giganta ktoś pamięta?

Tęsknię za wielokolorową galaretką z bloku. Ostatni raz jadłam ją chyba przed 1980 rokiem

Granulowane mleko w proszku, jadło się na sucho

A czy ktoś wspomniał o największym rarytasie tamtych PRL-owskich trudnych lat jakim był PAPIER TOALETOWY! Epopeje powstawały później na jego temat:)

mleko z chlebem zwana zupa moczka;) często ją jadałam. Mleko, śmietana w butelkach, które stały przed drzwiami:D z mleka kupnego robiła moja mama kwaśne mleko. Po prostu stało nie w lodówce tylko na parapecie w kuchni. Serek homogenizowany jadany z cukrem lub kakao.

Mniam. Smaki dziecinstwa. Nic ich nie zastapi. Mowilo sie tu o bloku turystycznym, Podaje jeden z przepisow. maslo, pol kostki cukier puder- 1,5 szklanki herbatniki zwykle - 80dkg kakao- 4 lyzki stolowe mleko zimne - 1 szklanka kieliszek amaretto lub olejek arakowy 1 sztuka pergaminowy papier Herbatniki po kolei zamaczac w mleku i rozkruszac na drobne okruchy,tak zrobic z 2/3 herbatników.Reszte rozkruszyc bez namaczania. Maslo z cukrem pudrem utrzec na puszysta mase,dodac amaretto lub olejek zapachowy,kakao,zmiksowac.Dodac pokruszone wszystkie herbatniki i zagniatac rekoma do uzyskania gladkiej masy,nastepnie uformowac prostokat z masy i przelozyc na papier pergaminowy. Można wlozyc do keksowki. Wyjda 2sztuki bloku.Wstawic do lodowki na kilka godzin. Smacznego!

No tak, a taki rarytas jak telefon stacjonarny, n którego założenie czekało się nieraz 20 lat i dłużej i nie każdy dostał. Dla dzisiejszej młodzieży to jakiś kosmos, ale tak było. W sumie tak niedawno...

A jak się chciało zamówić rozmowę międzynarodową, to zamawiało się ją na poczcie, słono płaciło i czekało się nieraz 2-3 dni i przychodziło w wyznaczonym terminie, wchodziło do wskazanej kabiny i tam rozmawiało..

Myślę, że wtedy wszystkie rozmowy były na podsłuchu. W stanie wojennym ''rozmowa będzie kontrolowana'' słyszało się przed każdym lokalnym połączeniem. To były czasy. Nie chciałabym nigdy powtórki z rozrywki

papierosy klbowe i stołeczne oraz popularne bez filtra

Długie, zakopiańskie kożuchy - szczyt marzeń niejednej ''damy'' z PRL-u, jako dopełnienie stroju czapka z tchórzofretki, albo lepiej z lisa. O wiele bardziej odpowiada mi dzisiejsza zimowa moda - równie ciepła, niezobowiazująca, sportowa

nie popularne a sporty

Najpierw nazywaly sie sporty, a pózniej popularne Wiem, bo mój ojciec je palił

Odeszła i nie wróci więc cóż mi po tym świecie co męki mi nie skróci i nie pocieszy przecie. Odeszła i nie wróci jak żyć mi bez niej dalej jak o niej myśl porzucić jak sercu rzec - "nie szalej". I jak odsunąć myśli zwątpienia i goryczy katuszy niepomiernej i bólu co skowyczy. Kto z męki mnie ocuci odsłoni łez firankę odeszła i nie wróci ochota na kaszankę.