Chce usunac ciaze a sie boje...

Pisalam w temacie o nieplanowanej ciazy ale nikt mi nie odpisal. Mam 20 lat, chlopaka, studia, czas na dziecko najgorszy z mozliwych. Postanowilam usunac ciaze, mam wizyte w czwartek. Lekarz zaproponował aborcję chirurgiczną mimo ze to dopiero 8 tydzien ciazy. Podobno wieksza skutecznosc i bezpieczenstwo. Zapoznalam sie juz z mozliwymi komplikacjami i zagrozeniami. Jednak wciaz sie boje. Moze ktos przez to przeszadl i doradzi pomoze?

wiem ze moge zalowac, ale musze zaryzykowac

Nie rob tego...sumienie bedzie ciebie dreczyc do konca zycia...............zrobilam to 28 lat temu.........moje zycie to koszmar :( :( :(ZAWSZE JEST JAKIES INNE WYJSCIE!NIE ROB TEGO.

Morderstwo... naprawdę chcesz mieć krew na rękach ?

szkoda mi ciebie i dziecka. nie znamy się. nic dla ciebie nie znaczy moje zdanie. ale ja mówię: nie rób tego. ten ból zostanie na zawsze. studia można kontynuować z dzieckiem. mi jakoś się udało!

a ską wy wiecie,że będzie ją sumienie dreczyć...przeciez jej nie znacie...to co lepiej urodzić i zmarnować sobie zycie niż usunąć płód?...i nie piszczie ze moze oddac do adopcji bo nie kazdy chce chodzić 9 miesięcy w ciąży i rodzić w męczarniach żźeby oddac komus dzieciaka...ja tez bym usunęła gdybym wpadła

Prosze nie rob tego.zrobilam kiedys to . Do dzis nie moge wiecej zajsc w ciaze .mam juz 38lat

Zastanów się czy na pewno tego chcesz i powodzenia :)

Można skończyć studia z dzieckiem. Mi się udało, a wcale nie miałam lekkiej sytuacji. Facet mnie zostawił. Rodzice nie mają za dużo kasy. Ale dałam radę. I teraz patrzę na uśmiech mojego dziecka. NIE RÓB TEGO!!!!!

Masz dopiero 20 lat, wbrew temu co piszą niektóre Panie życie z dzieckiem wcale łatwe nie jest, to są duże koszty, Twoje ciało też się zmieni po ciąży. Nikt z wielce krzyczacych obrońców życia nie da Ci złotówki na to dziecko. Myslę że dobrze robisz, szkoda tylko że tak późną ciążę chcesz usunąć.

Prawo zabrania jakiejkolwiek pomocy w tym co chcesz zrobić. Jedyną poradą jaką może ktoś ci udzielić, bez konsekwencji prawnych jest: uprawiałaś seks, to urodź.

A czy autorka nie ma rodziców? Na pewno Ci pomogą! Nie ma sytuacji bez wyjścia.

Sama sugestia aborcji chirurgicznej w 8 tygodniu brzmi lekko nietypowo. Czy lekarz argumentował to jakoś? Bo wygląda to na szwindel.

Aha, zaczęło się karalne namawianie do aborcji. Chce usunąć to to zrobi. Jej brocha jej sumienie, ale ty się gościu od kosztów i ciała od tego odseparuj, a ona nie powinna wciągać w to osób trzecich.

kochana ja też zaszłam w ciążę na studiach mając chłopaka i 21 lat. Myślałam, że to koniec świata... pochodzę ze wsi, bałam się tym co powiedzą rodzice, ludzie.. że każdy mnie zwyzywa od dziwek i przekreśli moje życie. Bałam się, że nie skończę studiów, nie znajdę pracy.. ! że chłopak mnie zostawi i już w ogóle się urządzę... tez myślałam o aborcji, ale za każdym razem kiedy chciałam to zrobić, to nie mogłam... postanowiłam powiedzieć chłopakowi, że jestem w ciąży. Był pierwszą osobą, która się o tym dowiedziała. Pamiętam jego wzrok, był cały w szoku, nie wiedział co powiedzieć, dlatego po prostu mnie przytulił. Później przyjechałam do rodziców w weekend i powiedziałam im o wszystkim. Byli w szoku, ale powiedzieli, że sobie poradzimy. Miesiąc później chłopak mi się oświadczył i zostałam jego narzeczoną. Nasi rodzice się poznali i wspólnie zaplanowaliśmy ślub. Po trzech miesiącach byłam już zoną mojego ukochanego. Rodzice męża pomogli nam wyremontować całą górę u nich w domu. Wolałam mieszkać u rodziców, ale teściowie mieli dom w mieście, w którym studiowałam. Mama męża bardzo mi pomagała, moja mama także przyjeżdżała co tydzień na weekend, żebym ja mogła wyjść z koleżankami, czy się pouczyć. Mąż co prawda rzucił studia dzienne, przeniósł się na zaoczne i poszedł do pracy. Finansowo pomagali nam rodzice i teście. Mieliśmy też własne oszczędności z wesela. Udało mi się skończyć studia, mężowi też. Dzisiaj mamy po 30 lat i mamy 8 letnią piękną córeczkę :) oboje mamy stabilną pracę, zarabiamy dobrze, a w przyszłym roku przenosimy się już do swojego domu troszkę pod miastem. Nie wiem co bym zrobiła bez nich i jakby wyglądało dzisiaj moje życie gdybym usunęła. Chyba bym sobie tego nigdy w życiu nie wybaczyła. Ty też się zastanów !

nie znacie mojej sytuacji... prawda taka ze matka mi nie pomoze ona sama usuwala ciaze i uwaza ze to nic takiego. Nie mieszkam z matka bo studiuje w innym miescie i z dzieckiem nie bedzie mnie stac na kontynuacje studiow. Chlopak poiedzial ze da na zabieg i dziecka nie chce. Mama tez radzi aborcje. Zreszta nie jestem jakas glupia i wiem, ze jesli urdze dzieco to czeka mnie jedynie dom samotenj matki. Nie chce tego bo chyba nie jestem taka osoba ktora kocha dziecko od dwoch kresek. Ja nic do niego nie czuje

dziewczyno, nie rob tego Bedzie Ci ciezko ale dasz rade moja kolezanka urodzila w LO, nie miala mamy, znikad pomocy. Jej chlopak pomagal jej tylko w weekend, bo byl w szkole po za domem, przyszla tesciowa jak sie dowiedziala o ciazy to zemdlala a potem udawala,ze nie ma tego dziecka. Ona mimo wszystko dokoczyla szkole srednia, studia. Dzis jest szczesliwa mama :)

twoja opowiesc fajna ale opiera sie na pomocy innych. Mi nikt nie pomoze.

poza tym jestem juz umowiona, będzie ze mnie kolezanka takze decyzja nieodwolalna. Tylko boje sie bolu i sama nie wiem, zabieg to zabieg w koncu

Nie jestem pewna, czy tak "nikt". Jako studentka pewnie masz stypendium socjalne, które wzrośnie po urodzeniu dziecka, masz też prawo do zasiłku celowego od uczelni i prawo do pokoju w akademiku, w którym będziesz zamieszkiwać z dzieckiem. To + alimenty (mniejsza o to, czy chłopak dziecka chce) + marne ale jednak zasiłki MOPS da Ci względne utrzymanie w czasie studiów - jeszcze ok. 3 lata jak mniemam?? Będziesz wtedy miała dziecko kwalifikujące się do przedszkola, a więc będziesz mogła podjąć pracę w wyuczonym zawodzie.

autorko miej na uwadze że aborcja w polsce jest nielegalna i w razie kłopotów w trakcie zabiegu,lekarz predzej pozbędzie się ciebie anizeli przyzna do próby aborcji. Tak mi się wydaje znając "etykę" lekarzy

A chłopak co na to? 8 tydzień -przegięcie

ale czego sie boisz? ewentualnych wyrzutow sumienia czy komplikacji po zabiegu?

jak juz chcesz to zrobic to moze jednak pomysl o tabletkach, wtedy wszystko odbywa sie bardziej naturalnie no i nie ma ryzyka, ze ktos tam cie uszkodzi podczas zabiegu. sama kilka lat temu mialam zabieg, co do bolu fizycznego to raczej niczego nie odczujesz. za to pozniej psychika choc tego nie chcesz moze platac figle. ja to bardzo ciezko przezylam, mialam depresje, ktora leczylam u psychiatry. takze przemysl to dobrze, bo to jest krok ktorego nie mozesz cofnac.

Możesz przecież urodzić to dziecko i oddać do adopcji może ktoś je pokocha jak ty nie chcesz ale nie zabijaj go

ja nie miałam dolegliwości ani fizycznych, ani psychicznych, krwawienie jak przy okresie...

co za baba...... mama ciebie również mogła usunąć I BYŚ NIE ISTNIAŁA. tak samo jakbyś siebie zabiła,tylko zabijasz własne dziecko.. wiec dlaczego chcesz ZAMORDOWAĆ własne dziecko ? potem po wszystkim,po calym zabiegu zobaczysz malutkie dzieciątko w wózeczku,słodką dziewczynkę lub chłopczyka,z wesołą minką na twarzy,słodko uśmiechającą się do wszystkich ,dającą tyle radości i sobie pomyslisz " też miałabym takie kochane dziecko gdybym nie poddała się temu zabiegowi". I do konca zycia gdy zobaczysz malutkie dziecko będziesz to czuła

jakie stypendium na studiach? mam teraz ale jak bede miala dziecko to moge zpaomniec o studiach bo kto bedzie dziecka pilnowal codziennie po 10 godzin. Moich studiow zaocznie nie ma Co do legalności to usuwam w klinice w Niemczech wiec Polskie przepisy mnie nie interesuja

Poli,tak wiemy,ze wolisz zapchlone kundle od dzieci wiec nie wypowiadaj sie w temacie i spadaj na forum dla pchlarzy.Nie chesz miec dzieci,to po chooy siedzisz na ciazy i porodzie?Masz z glowa?

a wystarczylo wreczyc panu tatusiowi gume i dopilnowac zeby zalozyl na k/u/t/a/s/a