Dlaczego świat i moja rodzina są takie niesmerfne?

Mieszkam w małej zadłużonej klitce razem z rodzicami, nie mam nawet dokąd uciec, w świat dobrobytu, majątku, luksusu. W świat ludzi do których idealnie bym pasowała. Jak coś na chwilę dostanę to od razu ktoś mi to weźmie, jest mi bardzo przykro bo nie mam na wiele rzeczy. Nikt mi nic nie dał. Np. mój dziadek to taki ch*j, że mi nigdy kasy nie dał a kuzynce, która ma 8 lat stówkami rzuca. Mój ojciec nie potrafił zarobić na pokój dla mnie tylko mówił, że matka nie chce iść do roboty. Matka wybrzydza każdą robotę bo zdrowia nie ma a grupy inwalidzkiej nie wyrobi bo jej się nie chce. Babka też każdemu dała po działce a mnie jednej nie. Moja matka jest oto bardzo na nią zła. Kuzyni patrzą na mnie z góry, z rodziny ojca nie znam rodziny a z rodziny matki właśnie patrzą na mnie z góry. Ja bym chciała mieć tylko stałe zajęcie, utrzymać się w pracy, zdobyć maturę i wyższe studia (do doktoratu), mówić płynnie i wyraźnie, znać kilka obcych języków.

Łżesz jak pies.

S********j do Honolulu małpy straszyć debilu.

Ja naprawdę chciałabym się uczyć, coś zdobyć ale w domu telewizory n cały regulator i nędza. Nie mogę nawet zdobyć pieniędzy na korepetycje.

Nienawidzę smerfów