kobiety ktore nawet przez in vitro nie moga byc mama nie chca adoptować dzieci!

miałaś problemy z zajściem w ciążę? jak już wcześniej pisałam, kiedyś sobie myślałam że poza własnymi dziećmi, będę miała również adoptowane, kiedy toczę wieloletnią walkę o dziecko, moje myślenie się zmieniło- z wielu powodów, nie Tobie oceniać co ktoś powinien, a czego nie, nie zrozumiesz, skoro nie byłaś nigdy w podobnej sytuacji

trzeba być małżeństwem 5 lat i my na razie nie spełniamy tego warunku ale czas działa czasem na korzyść i za 5 lat kto wie... do wszystkiego trzeba dojrzeć ważne aby adoptowac chciały dwie osoby i zona i maż bo jak któres sie nie zgadza to nie wyjdzie kobiecie łatwiej jest adoptować a mężczyźni maja nieraz z tym problem moi znajomi adoptowali chłopca a malec się tak upodobnił to taty adopcyjnego że wszyscy myslą ze jest jego bilogicznym dzieckiem teksty typu: ładny usmiech, cały tata:)

moja kolezanka zostaila dziecko w szpitalu bo stwierdzila ze nie jest gotowa na wychowanie dziecka, rodziców nie było stac zeby wziasc tego chlopca, i nie sadze zeby on np był patologiczny. Ona wolała zostawic w szpitalu niz usunąć

i mądre są te które rodza i zostawiają i jakaś para jest teraz szczęśliwa bo adoptoalli sobie to dziecko a te co usuwają bo tak łatwiej to sa marderczynie te co adoptuja do nieba te co usuwają do piekła

Nie wiem. W rodzinie męża ( jego brat z żoną ) mieli problemy. Najpierw długie leczenie - nic. Potem podejście do pierwszej próby in vitro - poronienie w 6 tygodniu. Potem druga próba - poronienie w 8 tygodniu. Rodzina doradzała adopcję - ale oni (ona) nie chciała nawet o tym słyszeć. W każdym razie przy trzeciej próbie odnieśli sukces - mają dziś syna.

co wy z tymi domami dziecka pełnymi sierotek? realiów nie znacie. małe zdrowe dzieci bez problemów znajdują rodziny, a jak ktoś wcześniej pisał, większość dzieci ma rodziców i nieuregulowaną sytyację prawną i nie może być adoptowane. ale załóżmy, że tym rodzicom w końcu odbiera się te prawa rodzicielskie i co? weźmiecie 3kę takich dzieci-bo rodzeństwa się nie rozdziela- po rodzicach alkoholikach i półgłówkach, wychowane w melinie i placówkach, w wieku od 6 do 12 lat, z których pierwsze załatwia się w gacie i nadal nie mówi, drugie powiedzmy, że na oko normalne, a trzecie ignoruje wszelkie wasze polecenia i wyzywa od k.. załóżmy, że macie kasę i warunki- już widzę jak sprowadzacie sobie do domu te niewinne sierotki i wychowujecie je razem z waszymi własnymi Nikolkami.. łatwo pisać- jakbym nie zaciążyła, to bym pobiegła do domu dziecka.. tylko, że macie w głowach cukierkowe historie o różowych niemowlakach, które jak podrosną będą uśmiechać się jak tatuś i wygrywać olimpiady matematyczne

A ja bym adoptowala jakbym nie mogla miec i to noworodka. I wychiwalabym go jak ja chce.

Ja jako dziecko marzyłam o adopcji. Chciałabym zostać rodziną zastępczą lub adopcyjną. Jezeli kiedyś kupię dużo większe mieszkanie albo dom, w którym będę miała warunki by przyjąć pod opiekę dzieci - zrobię to bez wahania. Znam rodzinę adopcyjną, mają dwoje dzieci z DD, nie jest to rodzeństwo. Znam też rodzinę zastępczą, mieli już w sumie 7 dzieci (maksymalnie naraz 6 + 2 swoich biologicznych), jedna dziewczyna została adoptowana przez rodzinę z Niemiec, w Polsce już jej nikt nie chciał - za stara była, dwa lata już miała.

Nie wiem czego nie rozumiesz, adoptowane dziecko to inna bajka niż włąsne, nie rozumiesz,że ktoś pragnie SWOJEGO DZIECKa, żadnego innego?