Życie jest jak stare drzewo, nie wiadomo kiedy się zawali, ale jeśli o nie dbamy

przetrwa i zawsze zostanie po nim ślad. Hey everybody, nie pora na ignorowanie, przytakiwanie i wgapianie w tą fikcyjną rzeczywistość! Jesteś tu, teraz, razem ze mną, dzieli nas odległość, której nie widzisz, ja też nie, a mimo to słyszysz moje myśli. Czujesz to? Mój oddech, stukanie opuszkami palców w klawiaturę. Mówię do Ciebie, tak do Ciebie: Jesteś tylko nic nieznaczącym, obrzydliwym stworzeniem, 1/100000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000 częścią naszej galaktyki, a kto wie, ile stanowisz całego wszechświata? Jest milion innych galaktyk. A mimo to widzisz tylko siebie. Nie wmawiaj mi, że nie. Znam Cię. Tak się składa, że nie raz z Tobą obcowałam. Spróbuj nie powiedzieć żadnego wulgarnego słowa, nikogo nie obrażać, nie obgadywać przez jutrzejszy dzień. Zobaczysz, uda Ci się. Masz potencjał. Później powtórz. Ale hola hola! Podnosisz sobie poprzeczkę do góry! 3 dni. Tydzień. Dwa. Rok. 2. Koniec końców. Oczywiście to nie ja wyznaczam twoje cele, to Ty od tego jesteś. Zastanów się. Chcesz tego? Znam odpowiedź większości. Zastanów się jeszcze raz. Jakie wnioski? Podziel się nimi.