Przez całe życie miałam wszystko co najlepsze, teraz sobie nie radzę.

Czy ktoś jest jeszcze taki jak ja? Przez całe życie byłam pod otoczką, odseparowana od normalnego życia. Nie piszę tego żeby się chwalić czy coś ale spójrzcie sami. W dzieciństwie nie chodziłam do przedszkola tylko miałam prywatnego nauczyciela. Przez podstawówkę i gimnazjum uczęszczałam do żeńskiej, prywatnej, katolickiej szkoły. W liceum też byłam prywatnym. Dużo podróżowałam, ale zawsze z rodzicami czyli wiadomo że wszystko oni załatwiali albo na własną rękę albo przez biuro podróży. Moje koleżanki i koledzy byli z takich samych szkół jak ja albo były to dzieci znajomych rodziców. Teraz poszłam na studia i się nie potrafię odnaleźć. O wszystko trzeba się starać, wykładowcy mają ucznia dosłownie gdzieś itd. Uczniowie też nie są jacyś przychylnie nastawieni itd. Czasem rozmawiam z niektórymi ludźmi ale jakoś nie potrafię znaleźć wspólnych tematów mimo, że staram się być symapatyczna. Źle się czuję i chodzę przybita. Co byście mi doradzili? Nie chce mi się wracać na uniwersytet w tym roku akademickim:(