Kilkumiesięczne dziecixzkimoddawne do żłobka okropne

Po co rodzic dzieci ......

Lepiej byli wyskrobac!

Moze lepiej zając sie nim przynajmniej do 3 roku zycia

Hehehe, już po 1,5roku z dzieckiem rodzina zaczyna chrząkać, że czas do pracy wrócić, więc wiesz, nie dogodzisz, lepiej kierować się własnym sercem i rozumem.

Ojej na prawee autorko tak sie przejmujesz cudzymi dziecmi? Czy po prostu brak ci tematu do pogdakania z innymi kwokami?

dla mnie to też okropne. ale w 80% przypadków sytuacja zmusza rodziców do korzystania ze żłobka - tak się żyje w naszym pięknym kraju. Mój syn ma 2 lata i 3 miesiące i wielką traumą przypłacił okres adaptacyjny w przedszkolu tego roku. To nie czas a taką zmianę. Czekam do ukończenia przez niego 3 lat i wtedy - mam nadzieję- zrozumie nieco więcej.

ja oddam dziecko do zlobka jak skonczy pol roku, musze wrocic do pracy inaczej nie bede miala do czego a to ja jestem glownym zywicielem rodziny

A co mam niby zrobić? Do pracy dziecko ze sobą brać czy jak? Nigdy i nigdzie matka nie siedziała z dzieckiem latami, tylko albo to dziecko brała ze sobą do pracy jeśli mogła, albo razem z innymi dziećmi zostawało z innymi członkami społeczności czy rodziny (co dziś zastępują żłobki i przedszkola).

porownywanie tego, ze kiedys dzieci zostawaly z czlonkami rodziny do zlobka jest smiechu warte!

Kiedys taki sam procent dzieci uczeszczal do zlobka i nikt nie robil z tego tragedii. Chodzilam do zlobka brat i maz rowniez zadne z nas nie ma zaburzen z tego powodu ani traumy o ktorej tutaj czytam. O zaburzeniach wiezi z rodzicami rowniez nam nic nie wiadomo.

diablico, co byś nie pisała - dziecko najintensywniej rozwija się do 3 r.ż. i nic ani nikt nie zastąpi mu poczucia bezpieczeństwa, jakie daje mu matka. Poza tym, gdzie nie spojrzę tam dzieci żłobkowe/przedszkolne wciąż chore. W takiej instytucji raczej nikt się nie będzie zamartwiał, że dziecko nie skubnęło nic ze śniadania, obiad powąchało, a podwieczorek zjadło z musu, przypilone głodem. A przecież prawidłowe dla wieku, systematyczne i zbilansowane posiłki to podstawa do budowania odporności. W przedszkolu, w którym późną wiosną tego roku miałam wątpliwą przyjemność pracować, nie było mowy o szklance wody dla dzieci - przy +25 st.! Należą się dwa miniaturowe kubki dziennie i co ich więcej interesuje, skoro takie mają porcje przewidziane? Indywidualne dopajanie przez rodziców też odpadało, "bo inne dzieci też będą chciały i będzie ogólna histeria". Dzieci zasmarkane, zmuszane do zabaw grupowych (tak, jakby każde z 23 dzieci musiało interesować się w danym momencie tym samym), inaczej snują się po sali z gilami po pas i wołaniem o "mamusię", względnie "tatusia". Dzień mija. Kasa leci. Miałam kryzys po tym przedszkolu, a doświadczenie mam z wieloma. W tej grupie były to dzieci w wieku 2+. Dzieci w tym wieku nie są przygotowane ani na rozłąkę, ani nie potrafią jeszcze pracować w grupie. Chcą odkrywać świat, na swój własny, indywidualny sposób i należy im to umożliwić. Prawdą jest natomiast, że dzieci takie prędzej zaczynają mówić, budować zdania. Ale czy to jest priorytetem w rozwoju Waszych, naszych dzieci?