Smutno mi, bo im robię się starsza tym coraz bardziej widzę, że...

rodzice sobie mnie odpuścili. Po prostu. Na moim starszym rodzeństwie się skupiali, a mnie jakoś olali. Tak, żeby odbębnić i mieć spokój. Mam 22 lata.

Nie smutaj, juz nie potrzebujesz ich opieki bo jestes dorosla. W takim wieeku to ty opieki szukac powinnas u kogos innego :-)

Tak, tylko widzę jak moje starsze rodzeństwo znajduje pomoc(i rozmowę i finansową) u nich kiedy potrzebuje, a ja zostaje ze swoimi problemami sama i jeszcze się irytują, że starszemu rodzeństwu nie pomagam.

Niestety , rodzice to pierwsza szkoła niesprawiedliwości i bezwzględności.

Jeszcze na dodatek są źli, że się od rodziny odcinam i przestaje powoli rozmawiać z nimi. Jak są spędy rodzinne(rodzeństwo+rodzice)to ja siedzę u siebie, a oni wszyscy razem. Na początku mi to przeszkadzało, ale teraz już nie. Tylko mi jeszcze trochę przykro.

Musisz sie z tym pogodzic, ze w kazdej rodzinie jest taka regula ze matka ZAWSZE bedzie bardziej za swoim SYNEM a OJCIEC za swoja corka. I zawsze ta matka bedzie szykowala kanapeczki i robila swojemu synusiowi wyprawke do pracy, chodzby mial on juz pod 30stke, a ciebie jako kobiete pusci kantem, bo jestes kobieta i ty sobie z tym poradzisz, I w tym my wlasnie kobiety mamy nad nimi przewage, ze nie jestesmy uzaleznione od nikogo.

nikt tutaj nie faworyzuje synów ani córek, więc co ma ten ostatni post do mojego tematu ;////