Dlaczego tylko jedno dziecko

Do mam jedynaków ...dlaczego tylko jedno dziecko ?

ja tam chcę mieć minimum troje ale piątka też wchodzi w gre :) tylko nie mam z kim póki co :)

Z czystego egoizmu ;)

z wygody :)

ponieważ: bo nie chcę znów przechodzić przez ten cały stres związany z ciążą, komplikacjami, tygodniami w szpitalu mam mieszkanie dwupokojowe a nie wyobrażam sobie, żebyśmy z dwójką dzieci żyli na takiej powierzchni. i argument, ze kiedyś tak ludzie żyli dla mnie jest śmieszny. Kiedyś ludzie żyli też w szałasach. bo przy jednym mam sporo pracy (moje dziecko jest wyjątkowo absorbujące) bo chcę zapewnić godne życie dziecku, a nie tanie chińskie zupki. Nikt mnie nie przekona, że utrzymanie dwójki dzieci jest łatwe finansowo. bo chce mieć coś z życia dla siebie - oprócz pracy zawodowej, udzielam korepetycji, mam hobby, uprawiam sport

Ja po urodzeniu pierwszej córki w ogóle nie myślałam o drugim,dopiero po czterech latach dojrzałam do drugiego.Po urodzeniu drugiego dziecka od razu zamarzyłam o trzecim,ale po dwóch cesarkach muszę swoje odczekać.

Syn ma 7 miesięcy i macierzyństwo jest dla mnie torturą póki co. Najpierw 3 miesiące kolek, wszystkie noce zarwane, dnie przeryczane. Potem wieczne fochy, szarpanina i użeranie się z wyjcem, bo on jest z tych dzieci ojęczonych i musi mieć 24/h kogoś koło siebie, teraz doszły ząbki to tego cyrku. W domu nie robię nic przez cały dzień ledwo zdążę czasem obiad mężowi upichcić jak wraca z pracy, a sprzątanie, pranie, prasowanie robię po nocach jak on śpi. Idę spać o 2.00 w nocy jak już wszystko porobię, bo syfu nienawidzę, a wstaję z małym o 6.00. Mam wrażenie że ktoś się nade mną znęca, a tego cholernego skowytu już nie mogę słuchać. Chcę to odbębnić żeby był już bardziej samodzielny i kontaktowy. Nigdy więcej dzieci!!! :o

Z wygody. Córka ma 6 lat i nie w głowie mi zaczynać od początku pieluchy, nocniki, kolki, darcie po nocy itp. atrakcje. Dziękuj***ardzo

Mam córkę 4 letnią. Dlaczego nie chce więcej dzieci? Czasem myślę, że dobrze by było, żeby córka miała rodzeństwo, ale kiedy sobie przypomne znowu ta całą męczarnie: poród, połóg, karmienie piersią, niekończące się zmienianie pieluch, nieprzespane noce, depresja itd, to mi sie odechciewa. Męczyłam się. Odżyłam dopiero kiedy córka skończyła 2 lata. Wtedy zaczełam się cieszyć macierzyństwem. Niestety, ale nie zdobędę sie na odwage żeby znowu walczyc przez 2 lata z nastepnym dzieckiem. To ponad moje siły fizyczne i psychiczne. Dziś mam 34 lata. Chce korzystac z życia.

moja córa ma 10 lat, od zawsze chciałam mieć dwójkę dzieci, ale jest jedno a dlaczego hmmm: nie czułam żebym mogła mieć drugie dziecko z mężem (brak oparcia, pomocy, brak poczucia bezpieczeństwa), zresztą on nie mówił o drugim dziecku. I dobrze że nie wpadłam na pomysł drugiego dziecka, bo teraz zostałabym sama z dwójką dzieci a póki co nie wyobrażam sobie życia takiego i tak mi jest ciężko z jednym (chodzi o finanse). Jeśli kiedyś w moim życiu pojawi się facet to wiem, że w życiu nie zgodzę się na drugie dziecko. W tej chwili nie wyobrażam sobie żebym miała wejść znowu w pieluchy, na obecna chwilę drugiego dziecka nie chce bo nie mam z kim, bo jest mi wygodnie z jednym już prawie panną, bo córka nie chce rodzeństwa. Wolę jednemu zapewnić więcej niż dzielić na dwoje.

ja mam problem z przedszkolem, pracuję a syn się nie dostał do publicznego a prywatne 750 zł a jak drugie dziecko by poszło to nie zarobię na to, ból porodowy dla mnie nie jest wymówka bo o tym się zapomina. Chciałabym mieć drugie dziecko, ale co z pracą? wracasz z urlopu a tu redukcja etetu niby i co? Ciężko jest w Polsce mieć dzieci, ciężko było mi pracę dostać bo jak słyszeli że mam małe dziecko to mówili, że oddzwonią i na tym kontakt się kończył, albo proponują zmianę 6 - 14 albo 14- 22 a przedszkole otwarte w godz 7 -17... jak ktoś nie ma babci do opieki od rana do wieczora to ciężko praacę znaleźć. Ja pracuję teraz na nocki (mąż z dzieckiem zostaje wtedy) rano do przedszkola i odsypiam i tak dalej....

Finanse, tylko to nas stopuje. Córka skończyła 2 lata, mamy mieszkanie ale za małe jak na dwójkę dzieci - 2 pokoje z kuchnią, ja sobie nie wyobrażam czwórki ludzi na metrażu 45 m, dopóki nie odłożymy kasy na zamianę to z drugim dzieckiem czekamy. Tylko to nas właściwie ogranicza, bo sytuację w pracy ja i mąż mamy stabilną, jest nawet szansa na poprawę, ale trzeba poczekać jeszcze te 2-3 lata. No i poza tym wg mnie łatwiej jest kiedy pierwsze dziecko ma już te 4-5 lat, tak z punktu widzenia organizacyjnego, kilkulatek to już rozumne stworzenie, dlatego czekamy cierpliwie :)

bo nie mam miejsca w sercu na drugie- to najwazniejszy argument. A z tych bardziej prozaicznych? Nie chcę chodzić w ciąży ( dbać o siebie, nie palić, nie pić, nie stresować się), nie chcę rodzić, być w połogu, zastanawiać się dlaczego młody płacze, kiedy jest najedzony i przebrany. Moje dziecko ma dzisiaj 5lat i jest fajnym kumplem. No i zostanie jedynakiem :) Chyba, ze zdecydujemy sie kiedys na adopcję.

Zwolenniczka adopcja to bardzo dobry pomysl :) My mamy swoich dwoje dzieci i adoptowalismy dwoje rodzenstwa. Jestesmy spelniona rodzina :) Powodzenia

gościu z 12.18 bardzo sie dziwię że sprzątasz i robisz pranie itd po nocach przecież jak dziecko ma 7 m-cy to przesypia kilka godzin dziennie, moje ma prawie 15 m-cy ,,ja pracuje 7 godzin na dobę , jeszcze w domu dorabiam i jeszcze obowiązki domowe i mała też jest absorbująca bardzo ale jakoś zdązam ze wszystkim nie sprzątam po nocach , fakt ze mąż gotuje co trzeci dzień na obiad jemy to samo 3 dni, dla małej osobno na szybko gotuję ja , a inne obowiązki na mojej głowie i jakos sobie radzimy

do gość dziś każdy inaczej wyobraża sobie np. porządek w domu czy gotowanie. tobie pasuje ten sam obiad na 3 dni. Komuś może to nie pasować. Lub chce mieć błysk w domu. Albo robi wszystko sam czy wolniej. To że ty masz czas na wszystko to nie znaczy że inni też :)

Bo to daje facetowi większe możliwości, gdy żonka się zestarzeje, może znaleźć młodszą i bez obaw zrobić sobie drugie i trzecie dziecko z inną, zostawienie pierwszej z kilkoma to już problem, moralny i finansowy, trudny do pokonania :P

Moj syn teoretycznie nie jest jedynakiem, ale w praktyce jest. Kolejna ciąża odpada definitywnie. Zbyt duże ryzyko. Tez myslalam o adopcji, maz poki co przeciwny, pozyjemy zobaczymy.

Tak postępują ludzie bez wyobraźni, wydaje im się że nic złego ich nie spotka, ich jedynaka/czki, a wystarczy się rozglądnąć dookoła w najbliższym otoczeniu i zacząć dostrzegać to że złe rzeczy spotykają dzieci, chorują, giną w wypadkach itd. a ich rodzice w sytuacji gdy mieli tylko jedno zamieniają się nagle w zombie, żywe trupy :-)

mamy jednego syna ma 6.5 roku, bedzie jedynakiem poniewaz: jestesmy wygodni, nie chcialboby sie nam przechodzic znowu okesu niemowlecego,wstawanie po nocach itp, bo syn dal nam w kosc, syn byl i jest bardzo chorowity, ciagle siedze z nim w domu, przy 1 dziecku stac nas na jego rozpieszczanie, mam chory kregoslup i druga ciaza bylaby dla mnie zabojstwem, zreszta mimo tego i tak juz nie chcemy dziecka, kochamy malego na zaboj, i niech tak bedzie