Modlitwa gnoju

By wyhodować piękne kwiaty w ogrodzie, potrzeba gnoju. To nasza przeszłość. Ale Bóg posługuje się nim, byśmy rośli. Kiedy mierzwa wypada z końskiego zadka jest zbyt gorąca, kwaśna, ciężka. Śmierdzi, jest obrzydliwa. Jeżeli natychmiast dasz ją jako nawóz pod kwiaty i nasiona, spali je i zniszczy. Gnój musi odpocząć, wyschnąć, ulec powolnemu rozkładowi. Z czasem staje się miękki, bezwonny, lekki i płodny. Wtedy daje najlepsze kwiaty i najlepsze pędy. Bóg posługuje się naszą przeszłością jako gnojem naszego życia. Byśmy wzrośli. Ale jeżeli będziesz chować głowę w swojej gorącej przeszłości, zadusi cię. Trzeba dać jej odpocząć. To, co jest złem, rozkłada się w nas pod wpływem czasu i łaski. Powinniśmy kochać to, czego się wstydzimy i co wydaje się nam niegodne. Ten gnój będzie źródłem bogactw. Nasza przeszłość, cierpienie, nasze trudne życie, krzyk to śpiew w języku ubogich. Nie można być dzisiaj, bez bycia wczoraj.”

Nie byłem kochany. W takim razie będę kochał innych tak, jakbym chciał, żeby mnie kochano. Jeżeli będę czekać z dawaniem, aż otrzymam, mogę czekać aż do świętego nigdy. Będę patrzył na innych w taki sposób, jakbym chciał, żeby patrzono na mnie. Z miłością, cierpliwością, litością, a nie oczami wojownika, wzrokiem ostrym jak brzytwa. Nauczę się dawać z serca.” „Kochać to znaczy wierzyć, że każda osoba, która nosi ranę w pamięci, sercu, czy na ciele, może tę ranę zmienić w źródło życia. Kochać to znaczy wierzyć w kogoś innego i zaszczepić mu wirus nadziei.” „Tylko pustka może zostać wypełniona; nie bądź nigdy pełen siebie samego” „Moim ringiem jest moje serce. W każdym z nas toczy się w każdej chwili walka miłości.” „Szczęśliwość łez czyni z nas maluczkich, wzrusza nasze serce, pozbawiając je wszystkiego, co w nim twarde i zamknięte. Aby przebaczyć, trzeba pamiętać. Nie chować swojej rany, nie zagrzebywać jej, ale raczej wystawić ją na światło dzienne. Ukryte rany infekują się i wydzielają truciznę. Trzeba tę ranę oglądać, opatrywać, by stała się źródłem życia. Daję świadectwo, że nie ma ran, których nie można zabliźnić miłością.”

te słowa napisał Tim Guenard wychowała go ulica a tutaj jego historia http://gloria.tv/media/rGjoMGd5e3f http://gloria.tv/media/M23cL1PBqKe

On, nawet gdy spałem pod Wieżą Eiffla lub w przechowalniach rowerów zsyłał kogoś kto głaskał moje serce. To dzięki temu jestem tu teraz. Każdy może upaść w życiu, ale nikt nie podniesie się sam. Wszystkim tym, którzy pogłaskali moje życie, mówię dziękuję kontynuując to, co robię.http://gloria.tv/media/f9BG2YmrkqC

Tima i Martine Guénard dzieliło wszystko – on był dzieckiem opieki socjalnej, ona – arystokratką. Mimo tych różnic są małżeństwem od ponad trzydziestu latMieliśmy jedną, wspólną, istotną cechę: pragnienie Boga” – zdradza Martine – „To Bóg pozwala nam pokonywać różnice w guście czy pochodzeniu. Bóg jest tym, który łączy”http://gloria.tv/media/GCb3xJMCrpS

Obecnie Tim Guenard mieszka w Pirenejach, niedaleko Lourdes, w pięknym domu położonym na górskim zboczu. Posiada kochającą rodzinę – żonę, czworo dzieci oraz wnuki. Zajmuje się pszczelarstwem, prowadzeniem gospodarstwa i resocjalizacją młodzieży. Wybudował kilka domów by móc przyjmować zagubionych młodych ludzi.

brawo merkaba tak trzymać :)