kobiety, które chcą zostać mamą, ale odkładają decyzję o dziecku

A ja zdecydowałam sie na dziecko w wieku 27 lat tez dlatego by jak koledzy mojego dziecka będą mieli po 17 lat to ja jeszcze moge byc niczego sobie i może jakiś romansik Ala milf :)

:)najlepiej to sie tym nie przejmowac i na zakupy se fajne jakies isc i moze wtedy wszystko sie ulozy 222 www.youtube.com/watch?v=5DQzoWLDm7w

JA odwlekam z powodu pracy... chciałabym mieć umowę na stałe a nie tylko śmieciówki... Zawsze to lepiej finansowo jak się ma ten macierzyński

a ja nigdy nie miałam stabilnej sytuacji życiowej,poza tym jako młoda dziewczyna miałam zawirowanie z cyklem,a teraz od kilku lat cykle jak w zegarku,tylko strasznie owulacje i okresy bolesne,tylko trochę późno ....już :(

Ja odwlekam z powodu studiow,jestem teraz na ostatnim roku,studiuje choreografie i ciaza teraz troszke by mi wszystko skomplikowala,ale gdy studia skoncze to bedziemy sie z pratnerem o dziecko starac.Bede mogla tez spokojnie pracowac,bo opieke nad dzieckiem mam zapewniona :)

a ja odwlekalam bo mi sie ciagle wydawalo ze nie jestem gotowa do bycia mama, wynajmowalismy mieszkanie i w ogole milion wymyslonych powodow. Maz chcial, a ja nie. No i w tamtym roku wpadlismy- poryczalam sie jak nie wiem. Teraz przypominajac sobie mnie w tamtym roku smiac mi sie chce. Kupilismy dom, zdazylismy sie przeprowadzic tydzien przed narodzinami synka. Teraz mam przed soba prawie rocznego szkraba i mysle o nastepnym :) A wydaje mi sie ze jakby nie ta wpadka to dalej bylibysmy bezdzietni. Mamy po 31 lat.

Hahaha tekst z 20 grudnia genialny :) Moje dziecko urodziło się dokładnie 20.12 i w swojej grupie przedszkolnej z jego rocznika jest najwyższy i najbystrzejszy (żeby nie było, to opinia pani przedszkolanki, ja tam nie mam za bardzo porównania). No i myślimy o kolejnym, ale już z 10 cykl przesuwamy, a w zasadzie ja przesuwam i wymówki mam przeróżne. Ostatnio np. chcę wyjechać gdzieś na wakacje, a zachodząc teraz w ciążę dziecko urodzi się w lecie i na pewno nigdzie nie pojedziemy, co będzie stratą dla straszego. Wiem, marne, ale tak naprawdę to ja się boję znów tych nieprzespanych nocy, rezygnacji ze siebie na min. rok, stresu. Czasem myślę, że tak naprawdę jedno dziecko wystarczy, ale mój mąż marzy i bardzo pragnie drugiego...

Ja mam 25 lat i już myślę o dziecku, tylko zastanawiam się czy to nie za wcześnie... Jak myślicie?