Po co wam tak duzo dzieci

Zastanawiam sie i zadaje to pytanie rodzicom majacym troje albo wiecej. Jezcze jak sie ma dwoje pierwszych dzieci tej samej plci to mozna zrozumiec ale jak sie ma syna i corke to po co wam kolejne? Tak z ciekawosci.

Tez tego nie rozumiem. Juz przy dwoch kocha sie jednego wiecej. I nikt mi nie powie ze jest inaczej.

Rozumiem ze fajnie jest miec dzieci tylko pytanie: czemu tak duzo? Jedno, gora dwoje nie wystarczyloby?

ja chciałam miec troje dzieci bo sama jestem z czworga rodzeństwa fajnie było zawsze wesoło, głośno na święta. Mam kasę, mam pracę i nie ukrywam panią do pomocy w domu, a także opiekunkę do dzieci dwa razy w tygodniu :)

Zy koxhasz dzieci rowno, czy masz swoje ulubione dziecko?

Bo duże rodziny są fajne i jeśli kogoś stać i lubi dzieci to taką zakłada i koniec.

syndrom pustego gniazda

Czemu zawsze matki mówią,ze duże rodziny są fajne a dzieciaki z takiej rodziny twierdzą na ogół odwrotnie? Nie znam nikogo z wielodzietnej rodziny kto byłby zadowolony z dużej ilosci rodzeństwa. Zwykle narzekali ,że rodzice nie mieli dla nich czasu,bo były inne dzieci, w dodatku jeśli była duża różnica wieku to zamiast wyjść z przyjaciółmi musieli niańczyć swoje rodzeństwo. Nie wspomne o tym,że wiele z nich musiało żyć w biedzie przez to,że nie wystarczało na potrzeby wszystkich dzieci.

a ja chciałabym mieć 3-4 dzieci, ale pewnie stanie na jednym

Tez mam dzieci roznej plci (3 sztuki) i planujemy 4-te i ludzie sie dziwia hmmm... Niczyja to sprawa ile kto chce ich miec. Najwieksza rodzina w UK ma 16 dzieci i to ich swiadomy wybor.

Ja mam 4 i gdybym byla mlodsza moglabym miec jeszcze jedno, kocham moje dzieci i ciesze sie zu mam ich czworke

A wasze dzieci są zadowolone,ze maja tyle rodzeństwa? serio??

Każde dziecko się kocha inną miłością, tak jak każdego członka rodziny kochasz lub lubisz inaczej i każdego kumpla i znajomego lubisz inaczej z prostego powodu - ludzie mają różne charaktery, co tyczy się tak samo dzieci. Jedno dziecko może być z natury miłe, pomocne i bezproblemowe, a drugie np. konfliktowe i trudne albo leniwe. Matka kocha każde, ale wobec każdego może mieć różne uczucia. Same dzieci też nie kochają rodziców identyczną miłością, tylko zawsze bardziej lgną i dogadują się z jednym z nich, także to działa w obie strony. Pamiętaj, że z jednych rodziców może być i ksiądz i złodziej, jak głosi stare porzekadło i to jest prawda. Znam wiele rodzeństw które są tak różne jak ogień i woda, taka ich uroda albo natura, jak kto woli.

ja mam 3 rodzeństwa i wcale nie było tak cudownie. Mama wiecznie pracowała, żeby utrzymać taką dużą rodzinę, ojciec odszedł, bo miał dosyć, z rodzeństwem mam dobry kontakt, ale nie spędzamy np. świąt razem. Nie czuję takiej potrzeby

A ja znam dużą rodzinę w której było fajnie i wszyscy znajomi najstarszego uwielbiali spędzać czas właśnie u tych wielodzietnych. Pewnie dużo zależy od klimatu w rodzinie i tego czy rodzice są fajni i jaka panuje atmosfera. Jeśli rodzice nie są marginesem, tylko normalnymi porządnymi i fajnymi ludźmi to taki jest ich dom i w takim domu się chętnie przebywa. Pamiętam jak mi znajoma tej osoby z wielodzietnej rodziny opowiadała jak u nich było rewelacyjnie jak w podstawówce do niej przychodziła. Jak któreś z dzieciaków wpadło na pomysł że np. robią kolację to podobno tak się fajnie dzielili kto co kroi, kto co smaruje i przy tym tyle śmiechu i zabawy. Naprawdę, ona mówi, że to jedne z najlepszych wspomnień jakie ma z tamtego okresu, bo w domu miała pusto tylko z 1 bratem.

A ile znacie takich rodzin wielodzietnych , którym się dobrze powodzi? szczerze mówiąc nie znam ani jednej. Większość to sobie narobiła dzieciaki,żeby kasę brać od państwa a potem dzieci zaniedbane ,w domu sie nie przelewa , mieszkaja w pięć osób w jednym pokoju.

a ja mam 5 i nie mam niańki ani pomocy i często jestem zmęczona na kasę nie narzekam i nie szukam sensu życia bo one nim są i nic nikomu do tego śmieszne są dla mnie kobiety które się mną irytują no ale cóż z nudów człowiek zawsze za sensacją goni a ja nią jestem często słyszę skąd ona ma na te dzieci kasę jak może mieć umowę na czas nieokreślony i czemu się uśmiech i ludzie ją lubią ale tylko CI z klasą

Nie znam osobiście żadnej mega zamożnej, ale wiem, że takie istnieją (z netu i mediów), ale osobiście znam wiele na normalnym przeciętnym poziomie materialnym, kilka które ledwo przędą bo mają niezaradnych rodziców bez szkół i kilka patologicznych płodzonych podczas libacji.

znam wielodzietną rodzinę, która jest bardzo dobrze sytuowana, dzieci są już dorosłe, super wykształcone, mają własne rodziny, rewelacyjne kontakty, fantastyczne święta i celebrowanie wszelkich urodzin, imienin i innych okazji- świetny klimat godny podziwu i pozazdroszczenia

Ja mam 4 i nie jest mi jakoś bardzo źle z tego powodu. Ostatnie to była wpadka i poprzedni rok, kiedy musiałam siedzieć rok dłużej w domu niż planowałam był dla nas trochę trudny finansowo, ale daliśmy radę, a teraz jest już ok. Oboje pracujemy, 2 dzieci jest w niedrogim żłobku u sióstr, 1 w przedszkolu publicznym, a najstarsze w szkole. Nie mamy nianiek, ani sprzątaczek, a dziadkowie nie niańczą nam regularnie dzieci ani ich tym nie obarczamy i nie mieszkamy razem.

Mój wykładowca też miał 4 dzieci. Wszystkie z dyplomami, wszystkie dziś dobrze zarabiają i on sam też biedy nie klepie.

Ja znam takie 2 takie rodziny, jedna 4 druga 5 dzieci, duzy dom, 2 auta, modne ciuchy i gadzety, zycie bez kredytow, spokojnie wydaja na co chca, i jeszcze odloza, ale to nie jacys mega bogacze, po prostu dobrze im sie zyje.

troje dzieci to dla was dużo? bez przesady. mam dwoje i gdyby mnie było stać nawet bym się nie zastanawiała nad trzecim A już stwierdzenie że jak masz więcej niż jedno to któreś kochasz bardziej jest najbardziej debilnym tekstem jaki przeczytałam na kafeterii! Tak napisać mogła tylko mamuśka jakiegoś jedynaka nie mająca pojęcia w temacie.

Ja mam dwoje dzieci i gdybym mogla sobie pozwolic to pewnie bym miala jeszcze dwoje:-)kocham dzieci, nie tylko swoje, lubie miec maluchy w domu, kolezanki i koledzy moich dzieci sa zawsze mile widziane w moim domu, w moim domu rodzinnym tez tak bylo, nas bylo dwoje ale okoliczne dzieci i kuzynostwo zawsze przychodzili do nas na obiady czy pobawic sie, dom byl zawsze otwarty i mialam wspaniale dziecinstwo

Ja też myślałam, że mnie nie będzie stać na kolejne dziecko, ale jak już się pojawiło, okazało się że nie ma problemu i wszytko da się pogodzić. Zresztą sytuacja materialna się w życiu z czasem zmienia. Do tych, którzy mają wątpliwości, a chcieliby mieć choć z jedno więcej: Odwagi! Nigdy nie jest tak źle jak się na wyrost zakłada.

Mam jeszcze przy okazji pytanie, czy któraś z mam - gości, nie pisała kiedyś jako 'mama czwóreczki'? Jeśli tak, to chciałam się zapytać jak tam najmłodsze? Chłopiec czy dziewczynka? Pisałyśmy kiedyś razem na wątku dla rodzin 3+ jak była jeszcze w ciąży.

Oj pomieszałam nicki, to była chyba 'cztery z plusem' czy jakoś tak.

gość dziś Tez tego nie rozumiem. Juz przy dwoch kocha sie jednego wiecej. I nikt mi nie powie ze jest inaczej. xx nie wyobrazam soebie, zebym mogla kochac jedno z moich dzieci bardziej od drugiego. Znam kilka rodzin z 4 dzieci, zadna patologia, czy oszalali katole - to zaradni, inteligentni ludzie, ktorzy tak zdecydowali, bo sobie z tym radza. Kazde dziecko jest inne, szkoda mi teraz,ze mam tylko dwoje, ale juz wyszlam z wieku "produkcyjnego".

a kto robi na ten oboz cyganski???

Mam 3 dzieci i kocham je jednakowo. Nie rozumiem jak można kochać jedno więcej drugie mniej! Chcialam miec 3 dzieci bo czulam taką potrzebę i nie żałuję.