od czego zalezy tzw. dojrzalosc emocjonalna

jak wyzej. czasami wydaje mi sie, ze jestem w jakis sposób opozniona ze swoimi uczuciami. Nie ma to nic wspolnego z rozwojem intelektualnym. Jak mialam 16 czy 15 lat nie potrafilam zrozumiec dlaczego dziewczyny umawiaja sie z chlopakami. Rodzina marudzila, ze nie mam nikogo, a ja nie mialam takiej potrzeby. Jak mialam okolo 19 to zrozumialam, ze ped do zwiazkow=poped seksualny. Dzisiaj mam 25 lat. Moje kolezanki sa zamezne, dzieciate itp. Ja dopiero od okolo roku czuje potrzebe bycia w stalym zwiazku. Nie mam ochoty juz wracac po pracy do pustego mieszkania, chcialabym z kims dzielic zycie. Na dzieci czuje sie nieprzygotowana. Moze za 10 lat. Nie wiem skad takie dysproporcje. Ogolnie zawsze ciezko bylo mi sie dogadac z rowniesnikami. Kiedys w liceum nie rozumialam dlaczego oni pedza na dyskoteke, a teraz dlaczego kazdy JUZ ma dziecko.

ja tez niczego nie rozumiem, ale jest fajnie... mam tyle w sobie sprzecznych uczuc i odczuc, ze nie wiem co sie ze mna dzieje. nie wiem, moze wlasnie juz jest tak zle ze gorzej byc nie moze ;)

Jednostki odstające od społeczeństwa często są z niego "wykluczane" i niezrozumiane ;] Ważne aby być sobą a nie jak inni

ja np. nie moge zrozumiec co fajnego jest w akcie plciowym... wszyscy sie tak ekscytują nie wiadomo czym.

"ja np. nie moge zrozumiec co fajnego jest w akcie plciowym... wszyscy sie tak ekscytują nie wiadomo czym." X X X ja tez na poczatku tego nie rozumialam. Do seksu tez chyba trzeba dorosnac. Stracilam dziewictwo w wieku 21 lat. Dla niektorych to pozno dla mnie chyba za wczesnie. Teraz potrafie czerpac radosc z seksu, ale do tego potrzeba ukochanej osoby. Seks bez zobowiazan mnie nie cieszy.

Być może zależy to od relacji w dzieciństwie z rodzicami, opiekunami. Nie ma czym się przejmować, tylko żyć po swojemu, własnym rytmem. Problem byłby gdybyś była aspołeczna.

jestem troche aspoleczna. Czasami wydaje mi sie, ze przepasc miedzy mna a inymi ludzmi wynika z tego, ze bedac w liceum zamknelam sie w sobie. Nie moglam dogadac sie z klasa, nie mialam tam znajomych. Moje zycie polegalo na chodzeniu do szkoly, a pozniej do domu. Pare kolezanke mialam i to wszystko. Nie wychodzilam na imprezy, randki. Dzisiaj mam problemy z nawiazywaniem znajomosci. Prawde mowiac chyba jestem nudna:) Ciezko mi znalezc kogos kto chcialby by ze mna byc. Z braku innych mozliwosci zalogowalam sie na pewnym portalu randkowym. Poznalam kogos normalnego, kto jest mna zainteresowany i ja nim tez. Zobaczymy co z tego wyjdzie:)

na pisze ci na zasadzie kontrastu na czym NIE POLEGA pajac piszacy tu - ten od studentek za kase NIE JEST dojrzaly emocjonalnie

Może masz problemy z relacjami ale do aspołeczności jeszcze dużo Ci brakuje, bo tak naprawdę nie odcinasz się od ludzi soecjalnie. I dobrze. Ja kiedyś byłam bardzo towarzyska i tkwi to gdzieś we mnie do dziś ale grono znajomych obecnie mam bardzo niewielkie, ograniczone. Nie mam też rodziny. Stało się to za sprawą wielu wydarzeń. Fakt że nawet gdy byłam otoczona wieloma ludźmi zawsze czułam się inna, a teraz gdy jestem sama, ta inność się jakoś rozlała. W chwilach słabości przeklinam to że taka jestem ale tak na codzien w zasadzie mi ze sobą dobrze. Lubię siebie i zawsze przyciągam dziwaków z którymi nie mogę wytrzymać ;) Tak już mam co zrobić ;) Myślę że wielu jest takich ludzi, po niektórych nawet tego nie widać. Powodzenia życzę.