Lubicie szokować?

Ja mam jakieś dziwne poczucie, coś mnie wewnętrznie gnębi i po prostu nakazuje szokować, nie wiem czy dobrze mówie, że szokować...ale np. czasem idę ze znajomymi, parą no i mam opinię, że nie pasują do siebie, więc wprost, bez ogródek im to mówię, wyłuszczam im ohydna prawdę, której napewno nie chcieliby usłyszeć (akurat w tym przypadku mam rację bo kompletnie nie pasuja do siebie kobieta anioł, facet- koszmar) i oni są zszokowani. Albo ktoś coś mówi na jakimś spotkaniu ze znajomymi i ja nagle wygłaszam żałośnie głupie spostrzeżenie, aż się ludzie dziwią i sa zszokowani jak mozna byc takim głupim ignorantem - oczywiście wszystko mam przemyślane, tekst jest przgotowany wcześniej żeby ich rozzłościć! Mam potrzebę okazywania mojej ignorancji co do studiów i wykładowców - to znaczy uczę sie dobrze, zawsze na bieżąco - ale lubię zszokować, że się nic nie uczę i jeszcze głośno skomentować z dezaprobata i wszyscy sa zszokowani. Lubię, żeby plotkowano o mnie ale nie mówiono prawdy tylko brednie np. kokietuję kolegę, a potem proszę go na słówko, wszysy uważają, że mamy romans,a to mój stary kumpel jeszcze z podstawówki, wszystko jest ukartowane. Smieszy mnie, że jest pogłoska, że mamy romans. Szokuję opowiadając szokujące rzeczy o mojej rodzinie, które nigdy nie miały miejsca. Nie wiem co o mnie ludzi myślą, że jestem walnięta chyba, staram się im dostarczać silnych wrażeń, ludzie uwielbiają plotkować, a ja każdemu mówię co innego i wtedy to dopiero się mieszają w swoich plotkach. Mącę im w tych głupich głowach, jawię się jako idiotka, pozbawiona mózgu debilka, chamka, arogantka, podrywaczka cudzych mężów. Po czym opuszczam miejsce pracy lub wychodzę z uczelni i jestem normalna, mam znajomych których lubię, rodzinę, którą kocham, jestem normalną, spokojną, miłą, rozsądną, pomocną babką. Ci ludzie z pracy i studiów tak mnie denerwują, że mam nieodpartą chęć opowiadać im jakieś brednie i kłamstwa, żeby sie odwalili. Ale jeśli ktoś ze mną dobrze to i ja z nim, ale akurat w pracy mam bandę arogantów, więc wiadomo....

to co opisujesz to nie jest tylko "szokowanie" - to żałośnie chamskie zwracanie na siebie uwagi.

Nie specjalnie lubię szokować, ani też nie chciałoby mi się planować szokingu :D

no właśnie wiem, zwracanie na siebie uwagi, i byc może żałosne, ale przyznam się szczerze, że moi dziadkowie byli tacy sami, wiecznie szokowali naszą rodzinę, dzwonili i mówili, że zrobili to i to, wyjechali tam i tam, sprzedali dom i mieszkają już w innym miejscy za granicą z dnia na dzień ich to bawiło, moja ciotka to samo, wiecznie czymś szokowała, wyjeżdżała z dnia na dzień, wydzwaniała z jakimiś szokującymi informacjami...może ja to odziedziczyłam. wiem, że to żałosne, ale nie mogę sie powstrzymać, smieję się z tego co robię, nie robię tego na poważnie, a niektórzy myslą, że to prawda, ci mądrzejsi widzą, że sobie jaja robię, a ci głupsi wierzą we wszystko...ha ha ha

a ja myślę, że nikt nie śmieje się z twoich żartów tylko po prostu z ciebie. To jest żałosne. To co mówisz jest po prostu chamskie i żenujące, niezależnie od tego czy to prawda.

Tak. Ale u mnie to jest nieco bardziej złożone. Ja odczuwam wewnętrzną potrzebę szokowania samej siebie. Mam w nosie opinii innych. Szokowanie innych jest męczące i mimowolne. Jednak zaskakiwanie samej siebie to wielka frajda!

tak, tzn. ja się trochę boję reakcji ludzi, zawsze się boję, że mnie ktoś za to zabije, ale uważam, że to fajne i można się wiele o ludziach dowiedzieć. tylko........ x czasem idę ze znajomymi, parą no i mam opinię, że nie pasują do siebie, więc wprost, bez ogródek im to mówię, wyłuszczam im ohydna prawdę, której napewno nie chcieliby usłyszeć (akurat w tym przypadku mam rację bo kompletnie nie pasuja do siebie kobieta anioł, facet- koszmar) i oni są zszokowani. x hm ludzie są przewrażliwieni na punkcie związków, i co, oni biorą pod uwagę taki silny bodziec czy kończą z Tobą znajomość? nie potrafię sobie wyobrazić wyluzowanej osoby w związku x Mam potrzebę okazywania mojej ignorancji co do studiów i wykładowców - to znaczy uczę sie dobrze, zawsze na bieżąco - ale lubię zszokować, że się nic nie uczę i jeszcze głośno skomentować z dezaprobata i wszyscy sa zszokowani. L x ekhm, tak się zachowuje większość osób, które spotkałam w czasie edukacjil. nie umiem ! nie umiem! nie uczyłam się! Boże, nie zdam! i wychodzi z piątką:O x cała reszta mi się podoba, też tak mam, tylko nie mam na tyle odwagi, boję się agresji ludzi, których wady zostały obnażone.

i obrażanie znajomych albo robienie z siebie idiotki przed wykładowcami to "zaskakiwanie samej siebie"?

mówienie prawdy to obrażanie?:D widzisz, dla nich obrażanie związku to obrażanie ich, dlatego nie ma czegoś tak jak wyluzowana osoba w związku - o tym właśnie piszę.