Chce czy nie chce

Urodziłam 8 miesięcy temu dziecko, ciąża była planowana i dłuuugo wyczekiwana, bo miałam problemy z zajściem i musiałam wspomagać się hormonami... Teraz doszłam do siebie, schudłam, czuję się znów kobieca, ale ciągle myślę o drugim dziecku, a właściwie o ciąży.... czułam się wtedy bezpiecznie z tym dzidziusiem pod sercem.... Wraz z mężem ustaliliśmy, że chcemy kiedyś kolejne dziecko, teraz raczej nie bo za szybko, ale ja mam jakąś nieodpartą chęć, chociaż z 2 strony wiem, że teraz to głupi pomysł... też tak miałyście po porodzie? Dziwna chęć bycia w ciąży...

ja nie chciałam być znów w ciąży, wręcz cieszyłam się, że już wszystko mogę :)

up

Ja też nie chciałam! Mało tego, nie sądzę, abym w ogóle jeszcze kiedykolwiek chciała. Mam synów bliźniaków i w zupełności mi wystarczają:) Nie wyobrażam sobie znów przechodzenia przez te nieprzespane noce, kupki, zupki:( Ale to pewnie dużo zależy od tego, jak absorbujące było to pierwsze dziecko.

Jestem już ponad rok po ciąży (drugiej) i czasem z żalem wspominam tamten czas. Wtedy było wszystko inaczej. To były inne czasy - bezpieczne, prawie beztroskie, z radosnym patrzeniem w przyszłość. Chciałabym jeszcze raz przeżyć taki czas, jak podczas pierwszej ciąży i po narodzinach pierwszego dziecka - te pierwsze, ciężkie, ale niesamowicie radosne dni. Drugie dziecko urodziło się ciężko chore i te pierwsze miesiące po narodzinach, to był koszmar, walka o życie, strach, ból, czasem rozpacz. Mam poczucie, że straciliśmy ten czas, te pierwsze chwile z dzieckiem. Nie mogłam z nim być cały czas. Nie mogłam budować z nim więzi. Nie mogłam dawać mu poczucia bezpieczeństwa, troszczyć się, czuwać. Długo nie czułam się jego prawdziwą matką (tak jakby było dzieckiem szpitala, lekarzy, pielęgniarek, bo oni o wszystkim decydowali). T była chyba taka obronna postawa, Dopiero teraz powoli zaczynam się czuć jego prawdziwą mamą. Chciałabym móc jeszcze raz przeżyć radosną ciąże i radosne narodziny, ale nie wiem, czy będzie mi to dane.