Też macie tak że się szybko denerwujecie?

Bo ja jestem masakrycznie 'pobudliwa'.. wystaczy parę niewielkich bodźców, żeby wyprowadzić mnie z równowagi. Raczej jestem typem neurotyka. Nieraz nie umiem sobie z tym poradzić.. macie na to jakies sposoby?

up

Ja pije meliske 2 razy dziennie. Nawet pomaga. Szczegolnie przed okresem latwo bylo mnie z rownowagi wyprowadzic. Pije ze 2 m-ce i tym razem nie nawrzeszczalam na meza za to ze istnieje :-D

Nie:)))Nigdy:)))

bierz zycie na wesolo;)))

Ja tak mam, codziennie.. to kwestia osobowosci. Jestes cholerykiem

Ja też, strasznie. Jak na dziewczynę to bardzo łatwo mnie sprowokować. Taki charakterek. Wynik - jedno złamanie śródręcza na bank. Raz miałam palca przestawionego po jakimś czasie zaczął wyglądać w miarę normalnie i nie poszłam do lekarza, więc nie wiem czy też było jakieś złamanie czy coś :P, ale i tak widać lekką deformację i mały keloid na innej kostce śródręcza. Raz se wyłamiesz łape to ci się odechce na jakiś czas rzucać. Prędzej wybuchnę jakbym miała po jakiejś melisie chodzić śnięta niż jak sobie pozrzędzę :). Nie wiem, może trzeba było by zacząć coś trenować, żeby zredukować to napięcie :P.

Musialabys wiadro tej melisy wypic aby chodzic snieta. To nawet malym dzieciom pozna podawac.

*mozna

Nie chcę. Nie ufam tym wszystkim ziółkom szumnie reklamowanym na dobry sen, na uspokojenie itd.

Nie umiem brać życia na wesoła..wystarczą jakieś trduności, to się okropnie stresuję, albo wystarczy mało żeby mnie wyprowadzić z równowagi emocjonalnej. Masakra.. teraz ledwo zaczęłam studia, to po 2 tyg mam ochotę je rzucić, bo pojawiły się trudności etc. :) nie CIERPIĘ tego u siebie

hmm

A ile masz lat? Ja ogólnie jestem wesołą osobą ze specyficznym poczuciem humoru, chociaż jeszcze kilka lat temu miałam takie stany depresyjne (bez szału, ale moje życie było jakieś takie... smutne). Noga mi się powinęła to już, że do niczego się nie nadaję, że nie dam rady, że jestem ble. Ojciec też miał na to wpływ (upierdliwy), związek też. Olałam to wszystko i już się tym wszystkim tak nie stresuję. Stałam się pewniejsza siebie i bardziej pyskata, więc jak ktoś mi jedzie to ja nie zostaje bierna, a kiedyś jak mysz pod miotłą. Jestem raczej pesymistką... realistką, ale humorek mi dopisuje. Kiedyś chyba byłam większym smutasem. Może musisz uporządkować swoje sprawy i dorosnąć do dojrzalszego myślenia :).

Ja mam 21 lat. U mnie się to nie objawia nadmiernym narzekaniem, ale po prostu emocjami..

No ja jestem dosyć impulsywna. W sumie mój starszy brat też jest dosyć impulsywny i dobrze, bo przynajmniej nie jest pipą. Chyba każda kobieta reaguj***ardziej emocjonalnie niż facet. To może być kwestia wszystkiego - charakteru, hormonów, wychowania, sytuacji.... Mnie negatywnie akurat nakręca ojciec cały czas. Ja nic z tym nie robiłam i nie robię. Męczyłam się z tym i czasem męczę, czasem już chciałam iść do psychologa, ale olałam to. Bo co możesz zrobić? Pogadanka z psychologiem, ziółka uspokajające, sport, medytacja, hobby, zmiana podejścia do życia? Mogę tylko żałować, że odbiło się to różnorako na moim zdrowiu. Myślę, że zaczęłam po prostu myśleć inaczej i dojrzalej niż wcześniej. Kilka problemów się wyprostowało, trochę mój charakter się zmienił, podejście do życia, nie przejmuje się tak wszystkim i opiniami innych. Jestem trochę starsza ;) od Ciebie.