atrapa małżeństwa

Takim określeniem mogę nazwać swoje małżeństwo. Jestem półtora roku po ślubie za 4m zostane mamą ale nigdzie w tym nie ma mojego męża bo nie ma czasu dla.mnie ma za to mnóstwo czasu dla swojego ciążowa tego braciszka który sam nie potrafi zmienić nawet koła w samochodzie i wiecznie tylko prosi żeby mu mąż to czy tamto naprawił, ma czas dla kolegi z warsztatu samochodowego ma czas nadrabiać mamusi i tatusiów wszędzie ich wozić być na każde świnie nie palcem a ja czy po zakupy czy do lekarza niestety musze doginac pieszo do marketu mam ok 4 km do przychodni jakieś 2,5 km pomijając ze lekarza mam w innym mieście 27 km od domu i w ciągu dnia 3 autobusy. Mam już tego dosyć. Czuje się nie potrzebnym balastem nie pamiętam już nawet kiedy usiadłam z nim spokojnie i porozmawialiśmy po ludzku, nie wiem czy jeszcze w ogóle go kocham, nie chce mi się juz o niego walczyć bo z jego rodzicami i braciszkiem nie wygram nigdy. Coraz częściej myślę żeby odejść od niego nawet teraz w ciąży bo po co mi mąż po co dziecku ojciec który nie ma czasu dla swojej własnej rodziny którą sam założył. Nasze małżeństwo jest tylko tworem na pokaz przed ludźmi i resztą rodzinki męża (ja nie mam żadnej rodziny) jaki to on jest wspaniały, cudowny i krysztalowy. Nie liczę samotnych przepłacać nocy i dni nie wiem już jakie to uczucie zostać przytulonym brakuje mi bliskosci.

Dziewczyno, na co czekasz? Zacznij nowe życie bez niego!

Zamiast pisać to wszystko tutaj, napisz do niego... list. Tak, list. Tak napisany odręcznie i od serca... Może to do niego dotrze bardziej niż jakieś tam rozmowy, na które i tak pewnie nie macie (on) czasu...

nie rozumiem... pobraliście się, czekacie na dziecko i Ty już nie masz siły o niego walczyć? Ile Ty masz lat? 23? co za czasy... o miłość i związek trzeba walczyć, pielęgnować. samo się nie zrobi fajnie...