Co sądzicie o karierowiczkach?

Kiedyś bardzo zależało mi na rozwoju zawodowym, dziś uważam, że trzeba znać tutaj umiar. Nie oszukujmy się, praca jest formą niewolnictwa. Uważam, że poświęcenie życia pracy ma sens wtedy, jeżeli jest ona Twoją pasją lub przynosi wiele korzyści, np. praca artysty czy lekarza. Jednak żal mi ludzi, którzy uważają, że w pełni się realizują w ten sposób, że siedzą od rana do wieczora w korporacji. Nie wierzę, że np. praca nad projektem sprzedażowym może być czyjąś pasją i pochłonąć go tak bardzo, że rezygnuje z życia prywatnego. Myślę, że w dzisiejszych czasach nie brakuje osób, które przeceniają pracę. Nie popieram ani takiego stylu życia, ani często krytykowanego przez karierowiczki całkowitego poświęcenia się macierzyństwu i domowi. Myślę, że poza tym jest jeszcze coś ciekawszego. Jak sądzicie?