Mój ojczym jest bardzo przewrażliwiony.

Dwa lata temu próbowałam popełnić samobójstwo ale zostałam odratowana przez mojego ojczyma i od tamtego czasu on ma jakąś obsesję.. Każdą chwilę chce spędzać ze mną.. Gdy jesteśmy w domu to cały czas się koło mnie kręci, zawozi mnie na uczelnie, odbiera, to samo robi jak chcę zrobić sobie jakieś zakupy czy iść na spacer chociażby. Ciągle do mnie pisze, dzwoni w ciągu dnia, często siedzi przy mnie gdy idę spać, jak wyjeżdża służbowo za granicę to muszę pojechać razem z nim.. Czuję się przez niego osaczona i za bardzo kontrolowana, brakuje jeszcze żeby nie wszedł mi do łazienki, a i tak jak idę się kąpać to każe mi nie zamykać drzwi na klucz. Eh.. Co z tym zrobić?

może zacznijcie rozmawiać. Bo to co robicie jest chore

Już ten temat nie dawno był...

Rozmawialiśmy już o tym bardzo dużo i właściwie to cały czas rozmawiamy ale to niczego nie zmienia. On tak się zachowuje od tamtego zdarzenia. Wiem, że gdyby mógł to byłby przy mnie 24/7. Naprawdę..

Dziwisz mu się?

A mamusia co nato mowi ?

Sluchaj autorko chyba nie rozumiesz powagi sytuacji -chcialas sie zabic nie wnikam w powody ..a Twoj ojczym bardzo to przezyl to byl dla Niego szok !!On nie chce Cie stracic i dlatego stalas sie jego obsesja!idzcie na terapie oboje potrzebujecie pomocy!

Ale to jest naprawdę trochę kłopotliwe.. Bo on teraz wyjeżdża na tydzień za granicę i muszę jechać tam z nim bo nie zostawi mnie tutaj samej, jak idę spać to on przychodzi do mnie i siedzi przy mnie aż nie zasnę.. Jak się budzę to on siedzi obok przy mnie ze śniadaniem. Nie ma opcji żebym sobie tak swobodnie wychodziła z domu.. Nawet nie mam swoich kluczy. Jak np. chcę kupić jakieś ubranie czy kosmetyki to on jedzie ze mną itd.. na uczelni mają mnie wszyscy na oku bo on tutaj też wykłada.. Czuję się źle z tym.. Jak w klatce czy coś.

Nie mam mamy. Ja i ojczym jesteśmy sami.

Masz bardzo troskliwego tatę, który Cię kocha!