Nie piję od miesiąca alkoholu, źle ostatnio ze mną

Nic mi się nie podoba, odczuwam smutek na zmianę ze złością i zgryźliwością. Ludzie z bliskiego otoczenia denerwują mnie, widzę w nich ich największe wady i swoje największe wady, i to wszystko, co alkohol tak skutecznie maskował i pozwalał tolerować jeszcze z uśmiechem na ustach. Brakuje mi alkoholu, weekendy całe leżę w łóżku i gapię się w sufit jak zombie. Nie mam motywacji do niczego, nie mam apetytu, zero uśmiechu, twarz posępna i zrezygnowana. Poruszam się wolno jak lodowiec, brakuje mi energii i chęci nawet na minimum aktywności. Pracę wykonuję mechanicznie, ciągle myśląc o swoim życiu, jakie jest denne i puste. To, że rzekomo ratuję swoje zdrowie wcale mnie nie pociesza, nie daje satysfakcji, bo humor mam wisielczy od wielu dni. Nie wiem, czy to kiedyś minie. Ktoś przechodził przez to? Może mi coś poradzić?

To minie oczywiście. Myślę, że powinnaś sięgnąć po pomoc psychologa, może dopada Cię depresja? A dlaczego postanowiłaś odstawić całkiem alkohol, miałaś problem? Dla mnie to dość dziwne, bo ludzie w tej sytuacji raczej wpadają w euforię, odkrywają uroki życia, a tu taki klops z Tobą:(

ja też miewam korbę na trzeźwo-ale to z czasem przechodzi, musi Ci się wszystko w bani wyrównać neuroprzkeźniki itp

To chyba są objawy głodu alkoholowego, dasz radę.

Zna m to brak ja pije, 40 lat i pale jak niezapale 2 godz trafia e szlak ja tydzien bez piwa to znajde se Do ludzi mie ciagnie i nazre sie :-) sam wiesz nik t ci niepomoze jak sam niechcesz . Cierpcialo jak eie w nalog pchalo. Masz jaja dasz se rady ,niemasz tompze w knajpie sie spodkamy:-) walcz albo chlej.twoja broszka

:o co to za człowiek powyżej, bo nie ogarniam