Mam jeszcze większy problem niż chomik Nożownik...

Kilka miesięcy temu zakochałam się. Ale ja wiem, wiem, że to jest miłość nieodwzajemniona. I nigdy nie będzie spełniona. Pogodziłam się z tym, że moi rodzice kochają Nożownika (moja krótka historia w tym temacie - http://f.kafeteria.pl/temat/pomocy-mam-duzy-problem-poradzcie-mi-co-mam-robic-p_6102559). Rozumiem to, że mnie nie zauważają, bo wyjeżdżają z Nożownikiem na wycieczki. Co prawda Nożownik dorwał się do mnie i zabrał mi swój laptop (a właściwie to mój były laptop, bo też musiałam go oddać jemu, a ja dostałam jego stary). To również nie jest ważne w tej historii. To zaledwie cząstka tragedii, która krąży w mojej krwi spowitej cierpieniem. Najważniejsza jest moja miłość. Jest taka odległa i niedostępna. Nawet nie wie o moim istnieniu... a staram się. Codziennie próbuję się do niej dostać. Udowadniam sobie, że ona istnieje, że jest gdzieś niedaleko. Nie wzbudza we mnie przysłowiowych motyli w brzuchu, o nie (bo jak komuś niby mogą latać w żołądku motyle?). Kiedyś wydawało mi się, że jeden wpadł mi do buzi, gdy miałam 6 lat, ale to też nie jest ważne w tej historii. Nic już nie jest ważne, odkąd straciłam rodziców przez Nożownika moja kariera naukowa się skończyła. Liczy się dla mnie tylko ona, najpiękniejsza, najcudowniejsza, najciemniejsza, największa, najgorżniejsza, najmocniejsza, najciekawsza i najbardziej odległa czarna dziura...

Twój świat jest jak świat chomika, jest mały i nie ma w nim niestety miejsca na studia, karierę, miłość, laptop. Jeżeli Twój świat zostanie przeładowany tymi sprawami zaczynasz się gubić. Jeśli dowiesz się, czego w życiu Ci potrzeba, to będzie pierwszy wazny krok ku oświeceniu. Nożownik, ot persona nic nie wazna, problem leży w braku akceptacji.