Nie poznaję swojej twarzy i mam inne kłopoty

To znaczy mniej więcej wiem jak wyglądam. Jednak każdego poranka jestem zaskoczona, że mam taki nos, usta czy oczy. Gdy w głowie mam sobie siebie wyobrazić zawsze widzę się inaczej. Czy z powodu kompleksów tak bardzo można sobie zaprzeczać, by każdego poranka widzieć w lustrze kogoś innego? Dodam, że nie mam problemów z rozpoznawaniem innych ludzi. Często próbowałam narysować swój portret a wychodziła mi karykatura jakiejś osoby przemieszana z osobą o której intensywnie myślałam. Na przykład gdy zerwał ze mną chłopak to mimo, ze próbowałam namalować siebie ostatecznie rysowałam jego twarz, tylko z moją fryzurą :D I tak się zastanawiam co mi dolega. dodam, że wielokrotnie w życiu straciłam przytomność i nie raz solidnie walnęłam się w głowę. Na tomografii nic mi nie wyszło, ale podejrzewam, że jednak mam coś nie halo pod kopułą. Do tego przy dużym zmęczeniu zacinam się i ludzie się ze mnie śmieją :( Każdy jak jest zmęczony to ma spowolnione obroty ale ja to już jestem ewenement, zawieszam się kompletnie na jakieś 3 minuty i ich nie pamiętam. Kiedyś weszłam do kościoła i pamiętam jak przyklękłam na początku mszy, wstałam a potem zaraz słyszę- idźcie w pokoju Chrystusa... Zwyczajnie uciekła mi cała msza a ludzie się dziwnie na mnie gapili bo pewnie spędziłam ją w jednej pozycji- stojąc jak lampa. Obecnie studiuję i muszę się często nauczyć naprawdę sporej ilości materiału z czym daję sobie radę, tylko inni się ze mnie nabijają gdy się zawieszam. Gdy siedzę w domu to nie mam tego problemu, ale za to bardzo dużo śpię. Latem przy dużej aktywności fizycznej to już w ogóle wielbię popołudniowe drzemki, ale to akurat chyba mam po ojcu, siostra też się skarży, że jest śpiochem. Zaraz każecie mi iść do lekarza, ale żaden lekarz jak do tej pory mi nie pomógł. Może ktoś z was lub z otoczenia ma podobne dolegliwości?