Jak stać się badziej rozmowną?

Przez całą podstawówkę i gimnzajum byłam no-lifem. Miałam tylko jedną koleżankę, przed innymi uciekałam gdzie tylko się dało, żeby nikt nie zagadał. Często się zdarzało, że koledzy mi dokuczali, że nic nie mówię, że głupia jestem itp. (jak to dzieci). W przedszkolu też byłam szarą myszkę, bałam się wszystkiego, nawet płakać się wstydziłam. No ale później poszłam do liceum i stwierdziłam, że koniec z tą nieśmiałością. Poznałam kilku ludzi, na początku tylko się uśmiechałam jak coś mówili, ale później się trochę rozkręciłam. Pierwszy raz w życiu miałam swoją grupkę, byłam taka dumna ;p Później zaczęłam poznawać nowych ludzi. Teraz sobie uświadomiłam, że już jestem całkiem normalna, tylko mój problem polega na tym, że nie potrafię rozmawiać. Tak z d**y to pogadam z kimś, ale nie potrafię nic opowiedzieć, zażartować, wypowiedzieć się na jakis temat. Ciągle brakuje mi słów, zaczynam się plątać, jąkać, składam niegramatycznie zdania, a nawet zapominam co mówię. Jak rozmawiam z jakąś nowo poznaną osobą to to jest tragedia. A jak spodoba mi się jakiś chłopak to już kompletna klapa. Wole się już nic nie odzywać, bo boję się że jak zacznęł coś mówić to od razu straci zainteresowanie mną. Ogólnie często brakuje mi tematów do rozmów. Chociaż mam takie momenty, że potrafię podejść do każdego i porozmawiać na każdy temat, ale to się nie zdarza zbyt często. Przeszkadza mi to normalnie funkcjonować, chcę komuś opowiedzieć moją historię życia, a mówię tak nudno i beznadziejnie, że nawet druga osoba mnie nie słucha. Wypowiedzi publiczne to też tragedia, unikam tego jak ognia, bo chyba bym zemdlała. Pomóżcie coś, chcę zacząć normalnie żyć, nie bać się tak wszystkiego. To mnie bardzo ogranicze, a mam już dość bycia taką szarą, nudną, osobą...