Straciłam kontrolę nad życiem

Jestem w klasie maturalnej , podobno właśnie wtedy najczęściej pojawiają się objawy schizofrenii.. Od zawsze czułam jakby coś było ze mną nie tak , żeby poradzić sobie z problemami w domu uciekałam w świat wymyślony w mojej głowie , czasami nadal tak robie , wyobrażam sobie że jestem kimś innym , układam jakieś historie.. Na codzień jestem normalną nastolatką , mam znajomych , ucze sie , imprezuje , chce isc na studia , uwielbiam podróżować i poznawać nowych ludzi Teraz mam straszny stres przed sudniowka bo nie jestem pewna z kim pojde czy ktos mnie nie wystawi a matura to wogole koszmar taki stres że mnie zjada. Miałam się uczyc w te wolne dni , ale od kilku dni cały czas siedze przed tv , przed laptopem , wogole nie ruszam sie z łózka , tylko na godzine czy dwie do miasta bo ciągle szukam sukienki na studniówkę. Trudno jest mi do czegokolwiek się zabrac , czas ucieka a ja nic nie zrobilam przez to wolne , nie przeczytalam lektury , nie odrobilam lekcji, Nie jestem w stanie na niczym się skupić , potrzebuje cały czas słyszec telewizor

Nie wmawiaj sobie chorób to zwykłe lenistwo i brak organizacji.

mam nadzieje że nie idziesz potem na psychologię :O nie wiem skąd wzięłaś tą schizofrenię masz zwyczajne nerwy i stres idź do apteki i kup sobie ziółka na nerwy

Chodzi o to , że to nie ja sobie coś wmawiam , tylko moi rodzice mi wmawiają. Mój dziadek leczył się psychiatrycznie ,z tego co pamiętam chyba na schizofrenie. Moja matka od zawsze się na mnie wyżywała , więc w końcu rzeczywiscie oszalałam chyba , powiedziałam jej kiedyś wprost,że jestem ofiara przemocy psychicznej , i ze mam przez nią problemy i rozwala mi moje życie. Prawie codziennie płaczę. NIGDY nie płakałam przy kimś , ale jak jestem sama to często to robię. Czuje się smotna , bo większość moich znajomych jest w związkach , a ja nie. Pozwalam się często traktowac przedmiotowo , mam strasznie niską samoocenę , boje się ciemności , wszystko mnie męczy , nie mam ochoty wstawać rano , jak się budze to ze strachem , pocieszam się , że niedługo nowe życie , wyjazd , studia , ale boje sie czy zdam maturę. Nie umiem poradzić sobie z moimi uczuciami , mimo że jestem szczupła próbowałam wymiotowac , ale na szczęście nie umiałam się zmusić ( wiem ze to głupie ale chcialam sobie znalezc "inny problem" bo problemy rodzinne mnie przytłaczały więc chyba po to mi to było , niewazne że to bezsensu) zawsze po kłótni z rodzicami , jak robili o coś awanture , albo mnie w nerwach wyzywali , kłócili się między sobą , obrażali mnie , próbowałam się ciąć , tez na szczęście bez skutku , bo to dla mnie zbyt obrzydliwe i gdzies w środku zdaje sobie sprawę z tego że to bezsensu i nie załatwi żadnych problemów

moim zdaniem za bardzo się przejmujesz wszyscy rodzice wyzywają swoje dzieci olej ich

autorko z jakiego województwma jesteś ?

gosc 22.56 nie wszyscy rodzice wyzywają swoje dzieci. Jestem matką nastolatka w klasie licealnej i nigdy nie wyzywałam syna. Owszem czasem go opierniczę za coś ale na zasadzie np: "Prosiłam żebyś w końcu wyniósł śmieci , proszę po raz ostatni bo inaczej wyłączam internet" zawsze działa. Nigdy nie wyzywałam syna. Moim zdaniem przeżywasz po prosu okres dojrzewania, buzują ci hormony a to prowadzi do rozchwiania emocjonalnego i stąd te uczucia depresji, lęków, itp. Dodatkowo dopadł cię leń a to dodatkowo wzmaga stres. Wstań weź zaaplikuj sobie magnez, codziennie porcja,a najlepiej w formie kakao lub gorzkiej czekolady i weź się solidnie do nauki . Przestań biadolić i użalać się nad sobą bo to nic nie da. Proponuję co rano po wstaniu określić sobie plan co masz do zrobienia i trzymać się tego. Wszystkiego można się nauczyć , trzeba tylko chcieć. Powodzenia.

mieszkam w Łodzi

gość dziś ty matka nie pisz takich głupot bo z twoich wypocin wynika że tresujesz swojego synusia jak pieska co do okresu dojrzewania to mit nakręcany przez tv i matki które mimo ostrej tresury nie umieją utrzymać dzieciaka w ryzach tak bo dzieciak po takim wychowani się buntuje w normalnej rodzinie takich rzeczy nie ma

Dziecko wyżej- rodzic jest od wychowywania, to żadna tresura. Kilo soli musiałbyś zjeść , a jeszcze dorosnąć, aby to zrozumieć

Tez jestem matka ale to co ta "matka" u gory wypisuje to tragedia jakas. Ty kobieto nie powinnas miec dzieci koniec, kropka !!!!

to szkoda, bo ja w krakowie, chciałem ci jakoś pomóc, spotkać się, porozmawiać bo wiem co przeżywasz miałem to samo tyle że ze strony ojca i powiem ci że jeżeli taka wredna osoba nie umrze lub nie zostanie zabita odpowiednio wcześnie w dzieciństwie lub w okresie dojrzewania to na 99% popadniesz w chorobę psychiczną. Ty masz jeszcze szansę, ja już nie. Wiesz o czym mówię. Po prostu zrób to.