mam 21 lat i chce miec dziecko

mam potworny instynkt macierzynski, jak widze ciezarne to im zazdroszcze, kobiety w ciazy to samo, chcialabym byc w ciazy. Jak kocham sie z facetem to licze ze on nie zdazy wyjsc. Mam prace, kasy cos tam tez jest. Ale nie mieszkam z facetem jeszcze. I kurcze nie wiem co zrobic. staram sie stlumic to ale no poprstu gryzie mnie to od srodka...

no to lu!jak facet sie nie bedzie chcial zenic to babunia pomoze!

jaka babunia? facet by na pewno nie uciekl. Jestes odpowiedzialny.

jezeli jedyną antykoncepcją jaką stosujecie jest stosunek przerywany to mozesz sie spodziewać ciąży w niedługim czasie

ciaza i rodzicielstwo to wspanialy czas. ale bardziej jest to meczace i nuzace niz Ci sie droga autorko wydaje. Wiekszosc ciezarnych boryka sie z opuchlizna,cukrzyca,nadcisnieniem,maja problem z nerkami.Nie mowiac juz o powazniejszych problemach. To nie jest takie cudowne jak kazdy mowi. A po porodzie ciagly placz,wiszenie na piersi(jesli oczywiscie bedziesz karmic),spanie po 5h na dobe z 10 przerwami. Poczatek jest trudny i ciezko sobie poradzic z presja zmieniajacego sie swiata.Tym bardziej jest to bardzo ciezki okres dla mezczyzn. Dziecko staje sie najwazniejsze,a czulosci odchodza na dalszy plan. Jesli juz chcesz zostac mama powinnas najpierw porozmawiac z chlopakiem o swoich planach i odczuciach. To bardzo wazne. Oboje musicie byc na to gotowi. Zamieszkajcie razem,sprawdzcie jak wam na co dzien. Zycze Ci z calego serca malego Skarba,ale zachowaj kolejnosc i daj mu dobry start. Malo tu samotnych matek co zyja na garnuszku rodzicow,albo sie gniezdza u tesciow w jednym malym pokoju bez perspektyw?

no to jest wlasnie to ze czasami mam takie przeblyski intelektu jednak i nie chcialabym sie gniezdzic u rodzicow, nie chcialabym tez pasozytowac na facecie bo umowmy sie po porodzie od razu nie wrocilabym do pracy, aha noi kwestia tego....totalnie nie wiem jak mialabym zaczac taka rozmowe bo praktycznie wyszlo by na "ni z gruchy ni z pietruchy".

a ile juz jestescie para? jesli ponad rok. mozesz mu powiedziec "sluchaj skarbie,jestesmy juz tyle i tyle czasu para,jestem ciebie pewna,ufam ci i kocham cie oblednie. Moze najwyzsza pora pojsc krok dalej? moze zamieszkamy razem? chcialabym tez miec w niedalekiej przyszlosci dziecko. Jak ty sie na to zapatrujesz?" cos w tym stylu. Znajac zycie wiem,ze tak szybko nie bd chciala wrocic do pracy.Jeszcze jak mama by pomogla w pilnowaniu to ok. Ale nie w kazdym miescie sa panstwowe zlobki,a za prywatne trzeba slono zaplacic. Ja osobiscie nie oddalabym mojego diabla pod opieke obcych ludzi. Tym bardziej,ze praca laczona na przemian z zajmowaniem sie niemowlakiem jest srednim pomyslem. Dziecko w kazdej chwili moze zachorowac i co? ile tego urlopu na zadanie dostaniesz? zawsze cos wypadnie. Ale to jak juz pisalam,jesli jest mama do pomocy to problem sie rozwiaze.

nie chcialabym mojej mamy obarczac moim dzieckiem. jestem zdania ze swoje dzieci juz odchowala i powinna miec spokoj. chyba ze bardzo by sama chciala ale watpie. swoich 3 wychowala wiec nabawila sie w zyciu. Co do pracy masz racje, i do zlobka tez. Jestem z facetem prawie 1.5 roku. nie zechce wyjsc na jakas maciore rozplodowa co mysli macica, no ale odezwala sie natura niestety....a znowu mam obawy czy bym sobie poradzila, czy to nie za wczesnie. Moze powinnam przeczekac ten stan?

wszystko zalezy od twojego stanu emocjonalnego i dojrzalosci. znam kilka matek,ktore w Twoim wieku juz mialy dzieci i jakos sobie poradzily. Skonczyly szkoly,pracuja i nawet ta opieka nad dzieckiem im niezle wychodzi.Znam tez kobiety kolo 30,ktore zupelnie sobie nie radza w co dziennych obowiazkach,a wychowanie dziecka ich przerasta.Wola ulec placza niz wychowac dzieciaka na porzadnego i madrego czlowieka.Wszystko zalezy od podejscia i dojrzalosci. Sama sobie juz musisz odpowiedziec na pytanie czy dasz rade,bo maciezynstwo to wspaniala ale i trudna praca.

sadze ze mam niezmierzone poklady cierpliwosci do dzieci, lubie dzieci, mam chrzesniaka ktorym pomagalam sie zajmowac przyjaciolce od jego narodzin no ale to bylo kilka godzin dziennie wiec wiecie jak to jest....poopiekowalam sie a potem wracalam do spokojnego domu ze tak powiem a jednak swoim dzieckiem trzeba sie zajmowac 24h

a co do antykoncepcji to tak, jedyna nasza metoda jest przerywany. ale nie sadze zebym sie miala obawiac ciazy...z eks chlopakiem stosowalismy kilka lat ta metode i nie wpadlismy, z obecnym tez juz jakos rok.

up

a co ze studiami? nie myslals o zadnych? bo potem robic studia przy gromadce dzieci jest bardzo ciezko

Jak dla mnie wcześnie,bo sama mam tyle lat i większość koleżanek chyba by mnie zabiła śmiechem jakbym powiedziala,ze to dobry wiek na ciaze :D

nie, studia to nie jest dla mnie cos koniecznego.Moge zrobic ale nie musze. Kazdy w tych czasach ma parcie na studia sa one priorytetem i wyznacznikiem nie wiadomo czego, a tak naprawde studiowac dzis moze kazdy idiota wystarczy ze ma odpowiednia ilosc kasy. Mam srednie z matura a studia to zrobie jesli stwierdze ze jakis kierunek bardzo mi sie podoba. Ogolnie chcialabym isc sie gdzies dalej uczyc ale nie mam pomyslu na studia ani takie rzeczy.

no wlasnie, jak dla Ciebie, u mnie uaktywnily sie niestety hormony. I wierz mi ze ciezko jest z nimi wygrac.

Mam podobnie.ale mam 23 lata. I naprawde to trudna sytuacja. Przy owulacji wariuje mam wielka ochote zeby facet mnie zalal.

podnosze