Dlaczego tak jest że potrafie innym doradzić a sama nie mogę ogarnąć swojego życ

czy ktoś z was ma podobnie?

swojego życia miało być :D

wszyscy jesteśmy dobrzy w teorii, gorzej z działaniem.

Bo nie chcę, bo tak mi wygodniej, bo wolę jak ogarnia się samo;)

To takie śmieszne trochę , rozumiem ludzi ich problemy, potrafię wesprzeć, doradzić nie raz to słyszałam , tylko czasem w swoim życiu jakoś trudno podjąć tą właściwą decyzję ,

z tej prostej przyczyny, że to Ty ponosisz konsekwencje decyzji, które podejmujesz odnośnie swojego życia.

odpowiadajac na tytulowe pytanie: bo.. szewc bez butow chodzi? :) wiec jesli chcesz w butach polazic, to wypadaloby na chwile przestac byc szewcem i serio zajac sie tymi butami, swoimi tym razem :)

Bo to zupelnie co innego poradzic jak rozwiazac problem innych. Taki problem widzisz z boku, nie jestes w to emocjonalnie zaangazowana. Twoje wlasne sprawy to problemy w ktorych sama tkwisz po uszy i nie masz jak ich widziec z innego punktu niz swoj wlasny.Dlatego tyle osob radzi innym i dlatego ludzie sluchaja porad innych.

nie no, z boku sie da na wlasne problemy spojrzec, gorzej tu z tym wspieraniem wlasnie,aby do celu dojsc . Latwiej kogos zmotywowac i dopilnowac, jesli Ci zaufa juz. A samemu sobie? hmm, w glowie zawsze sie znajdzie glosik z inna opcja :P ale da sie , tylko mocniej trzeba sie napracowac

ja mam podobnie jak gosć z 17:54

Mowisz o wspieraniu w dojciu do celu czy rozwiazywaniu problemow. Wydaje mi sie ze to dwa rozne tematy.

Bo na siebie truniej trudniej spojrzeć z dystansem

i jedno i drugie Zuzanna A :)

Ja jak tylko usłyszę, że ktoś potrafi pomagać innym, a sobie nie to od razu rezygnuję ze znajomości. Nigdy więcej takich ludzi.

To jest tak, że często ludzie zwierzają się mnie ze swoich problemów, potrafię wysłuchać , poradzić coś , czasem rozwiązać dany problem, tylko tak jak pisałam wcześniej pojawiają się sytuacje w życiu kiedy nie wiem co robić , bo sama nie daje rady

Gosciu czy mozesz rozwinac te mysl?

mozna sie nauczyc dystansu wobec siebie :) ma sie wtedy wieksze zrozumienie dla wlasnych uczuc (skoro sie emocje wylacza,by ten dystans uruchomic, to sie widzi bardzo duzo). Z reszta ,aby i innym doradzic ( a czesto sa to bliscy),to i tak musisz uruchomic dystans,aby sie w ich sytuacje wczuc, wiec wlasciwie predyspozycje do dystansu sie posiada - wystarczy zastosowac do siebie. Da sie :) Wtedy tez i decyzje sie szybciej podejmuje i rozwiazuje swe problemy raz a porzadnie (robiac miejsce na nowe, bo na tym zycie polega, hhe, dlatego warto postrzegac problemy jako wstep do czegos dobrego, tak na marginesie)

Mozesz podac jakis konkretny przyklad ?

a do kogo piszesz z tym przykladem?:) moze zaproponuj jakis,bo nawet nie wiem o czym myslisz, to predzej mozna bedzie sie rozpisac

przede wszystkim trzeba znac siebie, byc siebie swiadomym. Teorie z praktyka przetestowac. Wiedziec,ze slabosci mozna w sile przekluc (w praktyce sprawdzac). To jak postrzegaja nas inni wlasciwie nigdy nie swiadczy o nas zbytnio,a raczej o tych ludziach swiadczy (o ich postrzeganiu danej sytuacji konkretnie). Przestac sie kierowac czymkolwiek nacechowanym strachem (bo strach ma tylko wielkie oczy,ale aby to wiedziec, to trzeba w nie zajrzec,a aby sie tego nie bac, wystarczy zaufac sobie, miloscia sie pokierowac). Wiem, banalnie brzmi,ale dziala i da sie zrobic. Wtedy kazdy problem mozna rozwiazac raz a porzadnie (a i tak nastepne sie pojawia, taka specyfika zywota ) :P Warto wiedziec czego sie chce od zycia, ustawic sobie priorytety :)