Bo w życiu nie można mieć wszystkiego, czyli odkładanie dziecka na później

Wszyscy wieszali psy na mojej siostrze gdy zaszła w ciążę zaraz po licencjacie, musiała na rok czasu odłożyć magisterkę, nie miała pracy i sytuacja była ciężka. Koniec końców, na razie mieszka w wynajmowanym mieszaniu, ale bez większych zmartwień. Magisterkę zrobiła na piątkę, córka ma już 6 lat i razem jeżdżą na rodzinne wypady. Jeszcze chwila a mała będzie mogła spędzać wakacje ze mną czy babcią a siostra wykorzystać ten czas dla siebie. Natomiast koleżanki z pracy dopiero starają się o ciążę i jedna za drugą ja tracą(może też ze względu na szkodliwość pracy plus wiek?). Mają własne mieszkania a nie wynajmowane, tylko dziecka mieć nie mogą. I tak to jest, człowiek odkłada to dziecko na później i później, bo liczy się kasa, studia, mieszkanie tylko później okazuje się, że lipa. Należałoby im współczuć ale z drugiej strony dobrze, ze w końcu odwalili się od mojej siostry, bo przecież życia sobie tak nie przesrała. Niedługo też może kupi sobie mieszkanie, a tera ma chociaż już dość spore dziecko. A cała reszta pluje jadem z zazdrości, chociaż parę lat temu każdy się śmiał, że pewno nawet tych studiów nie skończy... Jestem z niej dumna.