co zrobić

witam, nie mam jeszcze dwudziestu lat, ale nagromadziło mi się parę problemów, odkąd pamiętam choruję a i teraz mój stan zdrowia jest kiepski to przyczyniło się do kryzysu w nauce co automatycznie odbiera mi możliwość funkcjonowania w przyszłości, bo nie mogę pracować fizycznie. czy obiektywnie powinnam ukrócić sobie to cierpienie? nie czuję już nawet smutku, to nie jest depresja tylko adekwatne do sytuacji wyjście.