Właśnie dlatego boję się, nie chce rozmawiać z ludzmi

Bo prawie zawsze jest tak,że jak o coś pytam jest wielkie wzdychanie tak jakbym pytała o coś głupie jak 2+2; jak wypowiadam własne zdanie to jestem sprowadzana do poziomu "jesteś mniej niż zero więc się zamknij"; jak się z czegoś cieszę to prędzej czy póxniej jest mi to wypominane; jak mówie o jakichś celach to zazwyczaj dają mi poczucie, że nigdy mi się to nie uda, albo że to za wysokie cele jak dla mnie. I tak, najbliższe osoby, kocham je, ale właśnie tak czuję się często..

jeśli mówi Ci tak rodzina to współczuję ;( toksyczni ludzie, zamiast wspierać to jeszcze dołują... Ja bym się odcięła w miarę możliwości

Tez tak mam ale w pracy

Autorko, pożaliłaś się na forum, ok, ale co dalej? Jak czytałam twój wpis, to aż wiało beznadzieją, i utratą ducha, energii. Pisałaś, jakbyś była ciężko chora... Lepiej Ci?

Jesteś śmieciem

nie przejmuj się,znajdziesz takie osoby z którymi sie bedziesz dogadywać :) i uwierz w to,że Ci sie uda to co chcesz,ważne jest dobre nastawienie i wiara w siebie,jak inni Cie dołują to lepiej z nimi o tym nie rozmawiaj ja też z rodziną sie normalnie nie dogadam,trudno

aż wiało beznadzieją, i utratą ducha, energii - czasem rzeczywiśćie można czuć taką utrate,szczegolnie jak własna rodzina dobija dodatkowo zamiast wspierać,ja tam to rozumiem