ambiwalentne uczucia co do ślubu ma ktoś podobnie?

jestem dziewczyną, w wieku już niemłodym, na szczęście mieszkam w dużym mieście, bo na wsi już bym uchodziła za starą pannę albo miałabym męża i 2 dzieci... u mnie jest tak - nigdy nie marzyłam o ślubie, o białej sukni, weselu, może dlatego,że nie jestem zbyt towarzyska i nie lubię być w centrum uwagi (nieśmiałość) , jeśli już miałby być slub to tylko ja, on i świadkowie... Ale też boję się odpowiedzialności, wspólne życie, obowiązki, "przymus" bycia z konkretnie jedną osobą... z drugiej strony życie na kocią łapę czy konkubinat kojarzy mi się z patologią. Wszyscy, których znam są w związkach małżeńskich, czy to w rodzinie czy wśród znajomych. Prędzej czy poxniej jest ślub. boję się,że po ślubie straciłabym zainteresowanie moim chłopakiem i czułabym się staro mówiąc "mój mąż" albo czując się żoną :/ ma ktoś podobnie? piszcie w jakim jesteście wieku! ja mam 26lat

31 lat, kobieta, podobnie jak Ty nigdy nie chciałam białej sukni, kościoła, tłumów. ślub będzie cywilny, a później impreza w naszym stylu dla znajomych i nielicznej rodzinki. Nie mam nic do życia na kocią łapę, sama tak póki co żyję, nie nazywam tego konkubinatem, bo słowo ma patologiczne brzmienie niestety, a ja i narzeczony żadną patologią nie jesteśmy. czasy się zmieniają, nie ma przymusu brania ślubu. nie obawiam się zmian w codzienności, już i tak wszyscy nas traktują jak małżeństwo, mówię o nim mój mąż, on o mnie moja żona, nie widzę w tym nic dziwnego. zainteresowanie partnerem można stracić przez rutynę, nudę w związku, a nie samą zmianę stanu cywilnego. po ślubie nie powinno być inaczej, niż przed, a już zwłaszcza, gdy przed ślubem się ze sobą mieszka. jeśli wcześniej byliście np. zapalony piechurami, a po ślubie już się nie chce, mimo, że rytm dnia nie uległ zmianie, tzn., że któreś dało się wrobić w pseudokochanie i czas uciekać.

Ja mam 25 lat i niedługo odbędzie się mój ślub. Więc jak sama się domyślasz mam odmienne zdanie jak Ty na temat ślubów :) Jednak szanuje Twoje odczucia. Nie każdy musi brać ślub. Może nie jesteś do tego stworzona? Nie zależy Ci na tym. Papierek albo ślub w kościele nie ma dla Ciebie znaczenia :) Nie rób nic wbrew sobie. Nie możesz brać ślubu, bo inni biorą, bo mama by chciala itp. A może nie znalazłaś jeszcze odpowiedniego faceta? Jak znajdziesz faceta który podziela Twoje przekonania to będziecie szczęśliwi bez ślubu. A może znajdziesz takiego, z którym będziesz chciała się pobrać?

Jesteś sama, czy masz swoją drugą połówkę ?

mam chłopaka, ale nie jestem pewna czy to jest to, jednak ślub bym z nim wzięła bo dobrze mnie traktuje, a o miłości jak z filmu nie marzę już.