Skazana na samotność

Mam niecałe 26 lat i od lat dokucza mi nieznośna samotność i poczucie odrzucenia. Mam wrażenie, że już nigdy nie będzie inaczej, a ja zawsze będę kimś "spoza". :(

Dlaczego ?

1. Przestań szukać ideału, 2. Przestań próbować być ideałem 3. Rusz między ludzi i rozmawiaj z wszystkimi. Suckes gwarantowany 200%. Nawet małpa może na kogoś trafić tym prostym sposobem.

Dlatego, że brak w moim otoczeniu ludzi, którzy chcieliby wysłuchać tego, co mam do powiedzenia i którym zależałoby na mojej obecności. No dobra, czasami z kimś wyjdę i pogadam, ale znacznie częściej jestem ignorowana. Tak, jakbym moje zdanie się nie liczyło.

może jesteś głupia i ludzie nie chcą słuchać co masz do powiedzenia? poczytaj mądrych ksiażek, oglądaj życiowe programy. wtedy poszerzyrz swoje myślowe horyzonty na prozaiczne probemy.

Właśnie nie jestem głupia. Czytam bardzo dużo książek, gazet, mam swoje tematy, w których jestem dobra. Chodzi raczej o to, że ludzie nie podzielają moich zainteresowań. Jedynie w grupach na fejsbuku mam z kim pogadać, w realu natomiast niekoniecznie.

Zauważyłam też, że bardziej lubią i doceniają mnie starsze osoby niż te w moim wieku lub młodsze. Może dlatego, że jestem poważna z natury i spokojna?

To Ty Ewka z filologii polskiej w Katowicach?

Faceta masz ?

Skądże. Nigdy nie miałam i mieć nie będę. Trafiam na samych nieosiągalnych. A miłość bez wzajemności zniechęca człowieka do poszukiwań. Ewą nie jestem, przykro mi. ;)

To tak jak ja, tylko mam 24 lata. Może do prostytutek zacznę chodzić. Spłycę przebarwienia po trądziku, to może większą pewność siebie będę miał.

Ja mam z kolei taki problem, że nawet jak mam co do powiedzenia na dany temat, to powiem to w takiej formie, że nie chce się tego słuchać. Powodem tego jest lęk, który uniemożliwia mi bycie swobodną, rozluzowaną, a to z kolei przekłada się na jakość mojej wypowiedzi. I to nie jest wcale proste przestać się bać. Biorę bowiem leki na fobie społeczną, ale one nie pomogły mi do końca. Czytałam i to jest prawda, że nie ma lekarstw, które w zupełności zlikwidowałyby lęk przed ludźmi. Z wypowiadaniem się jest podobnie jak z prowadzeniem jakiegoś programu. 2 osoby mogą mówić na ten sam temat, a jednej z nich będzie się chciało bardziej słuchać niż drugiej. Wpływ na to ma podobno oświetlenie i inne elementy będące częścią składową programu. Tak samo jest z wypowiedziami. Nie wystarczy tylko mieć wiedzę, trzeba również potrafić ją ładnie zaprezentować. Liczy się nie tylko treść, ale również forma. Do formy niestety nie mam talentu:(

"To tak jak ja, tylko mam 24 lata. Może do prostytutek zacznę chodzić. Spłycę przebarwienia po trądziku, to może większą pewność siebie będę miał". To Ci raczej nie przysporzy pewności siebie. Za to AIDS-a możesz sie nabawić. Odradzam.

Rozumiem co masz na myśli. Też często towarzyszy mi lęk i nie potrafię się wyluzować. Ludzie to chyba wyczuwają i może dlatego tak mnie traktują. Inna sprawa, że w moim otoczeniu brak ludzi, którzy interesowali się podobnymi rzeczami co ja.

Ja też mam takie zainteresowania o których większość ludzi nie chce słuchać.

A jakie to zainteresowania? U mnie to Węgry, muzyka lat 60., literatura faktu, surrealizm i astronomia.