Zmęczona sama sobą

Witam, mam 21 lat i mam cholernie trudną sytuację otóż mam córkę z mojego (niby) faceta bratem, ale on to zaakceptował. Ok. No a teraz czemu niby heh byłam z nim dwa lata. Może aż dwa lata? Nie wiem! Znamy się ogólnie 6 lat i postanowiłam go zostawić dla innego którego znam ok 2 lata. Ok. Wszystko idzie zrozumieć. Tylko że mój obecny partner wyjeżdża często ok 300 km ode mnie hm no spoko i nie ma go miesiącami potem przyjedzie i znów pojedzie, no i w tym czasie odezwał się ten przyszywany tata mojej córki no i wróciłam do niego a że sytuacja się pokomplikowała bo ponoć jestem w ciąży z tym co wyjeżdża to go nie zostawiłam. Lece na dwa fronty! Tylko tu jest problem kocham i jednego i drugiego (może kochliwa jestem, może zauroczona którymś? sama nie wiem w każdym bądź razie) pal go licho no i ten co z nim byłam i wróciłam myśli że zerwałam z tym co wyjeżdża ale nie zrobiłam chce zobaczyć co powie lekarz czy jestem w ciąży czy nie. Tylko jedno ale ja nie chce z żadnego z nich rezygnować?! Głupia? Możliwe! Mam błędne myślenie na temat przyjaźni miłości i seksie no i jak ktoś okaże mi troszkę zrozumienia to pojawiają się dwa inne czynniki przez co mam opinie jaką mam :/ no ale no i co ja mam zrobić? Może ktoś poradzi. Aaaa tylko proszę od razu o jedno NIE KRYTYKOWAĆ bo to ja sama dla siebie potrafię robić najlepiej :D więc do dzieła może uda się coś razem ustalić, w sumie po to tu weszła. Dziękuję za doczytanie do końca bo post długi.

tez bym byla zmeczona ;) jeden facet umeczy :( a co dopiero dwoch

wszystkim umęczonym proponuję zrozumienie że krzyż jest naszym przeznaczeniem

Tylko że nie wiem co mam zrobić bo za niedługo ten co jestem z nim od niedawna wraca do mojego miasta i trzeba coś zrobić, tylko co :(