Do którego roku życia przestać szukac

bratniej duszy,przyjaciela,partnera,męża?Dalibyscie jakąś górną granice?Ja się juz powoli poddaje.Szukam szukam i ciągle nic.

25

na miłość swojego zycia czekałam 34 lata, warto było

To dobrze ze trafiliscie na siebie.Nie wiem,juz trace nadzieje.Zwykle się trzymam, ale dziś się cos podlamalam .

nie ma tej granicy

ja nigdy nie szukałam. jak ktoś taki istnieje to sam się znajdzie

35

Przeszło mi to przez głowę.Może nigdy nie znajdę,bo nie ma kogoś takiego.Na to póki co wygląda.

mozna szukac cale zycie

Szukać aż do śmierci?to brzmi jak horror. I spać mi się nie chce. Nie powinnam się juz tym nakrecac.

czekałem i się przejechałem

Co się stalo?

ja tez nie znalazlam

mialam takich fajnych facetow a wybralam najgorszego.

Żeby znaleźć miłość wpierw odtwórz serce swe.

Serce juz dawno otwarte.Aż przeciąg hula.iii nic.

przestań szukać, a miłość sama cię znajdzie :)

o jak mnie wkurza zdanko powyzje, jasne, mnie znajduje 35 lat i za cholere jej nie ma

Muszę szukać,bo samo się nie zrobi.Nikt nie zpuka do moich drzwi i nie spyta przecież :czy jest tu jakąś wolna kobieta? Samo się niestety nic nie zrobi.

liczę, że do 35 znajdę. A mam 28, kobieta, nie łamię się jeszcze! Ale niepowodzenia przeżywam.

Myślę, że tak do 30. Bo jeśli do tej pory nie wiele się działo to znak, że to z nami jest coś nie tak ;/

"Bo jeśli do tej pory nie wiele się działo to znak, że to z nami jest coś nie tak ;/ " co może byc nie tak? czy to wina kobiety że mało mężczyzn wykazuje nią zainteresowanie, albo każda próba związku szybko się kończy

Kobieta i facet do 35,potem juz ciezko,czlowiek przyzwyczaja sie do samotności,dziwaczeje,złosliwieje,nie jest prosto dogadać sie z druga stroną tez już zdziwaczałą pomału,samotną i problemową z zakorzenionymi wadami i przyzwyczajeniami.Im szybciej tym lepiej.Ale nic na sile bo i tak nie wyjdzie.

ja spotkałem swoją żonę w wieku 29 lat ona miała 30 (rok starsza). 6 lat jesteśmy już razem.

Masz być sama to i tak będziesz sama.

Gdybym wiedziała,ze mam być sama,bo tak mi pisane ,to latwiejbym to zaakceptowala.A tak to zaczyna mnie to męczyć.

Mój mąż miał 30l.kiedy go poznałam,ja 25l.Wyszalał sie juz i po 3mies.znajomosci chciał sie juz żenić.Jestesmy dalej razem.

Szybko aż troche pozazdroscilam.Chociaż w moim otoczeniu jest parę podobnych par.

Znowu wieczór,byłam w kinie a teraz znowu tu wyladowalam.

a po co mi ktoś po 50 jak najlepsze lata spędzę w samotności i bólu.....