Straciłem przyjaciela po dwudziestu latach, czuję pustkę i depresję. Co zrobić?

To stało się rok temu. Byliśmy przyjaciółmi od dziecka, prawie 20 lat wszędzie razem, w każde kłopoty pakowaliśmy się razem, tylko sobie mówiliśmy o własnych problemach, o których nikt inny nie wiedział. Spędzaliśmy czasem nawet w samotności święta i sylwestra, gdy mieliśmy dość ludzi. Teraz go nie ma, a ja mimo, że mam wszystko, dom, kochaną dziewczynę, znajomych i prawie skończone studia, pieniądze to czuję jakbym utracił połowę swojej osobowości, jedna wielka dziura, pustka, wszyscy wydają mi się obcy, nie rozumiejący mnie. Na początku jak to się stało czułem taki spokój, pomyślałem: "Widocznie tak musiało być, trzeba iść dalej". Potem zaczęły się pogłębiać problemy i zrozumienie, że stało się coś bardzo bolesnego. Jak zapełnić tą pustkę? Czy da się w ogóle zastąpić kogoś z kim przyjaźniło się tyle lat?

Zdaj sobie sprawę z tego, że ludzie to śmieci i przestań być naiwny.

Nie zapomnisz tego co was łączyło, z czasem ból minie, a żyć musisz dalej. To spory kawałek czasu, wspominaj go dobrze, nic więcej nie da się zrobić. Przytulam.