ograniczenie wolnośći

Mam problem z mężem… Może od początku… jesteśmy małżeństwem prawie 6 lat, ale w sumie razem jesteśmy lat 13.Generalnie problem polega na tym, że mąż ma problem jak wychodzę z koleżankami, żeby była jasność, nie chodzimy do żadnych klubów, czy na dyskotekę- przeważnie spotykamy się w pizzerii albo u jednej z nas. Przed ślubem też nie pałał sympatią do moich znajomych- zawsze coś mu w nich nie odpowiadało. Jakiś czas temu była impreza firmowa z wielkim problemem, ale puścił mnie na nią. Umówiliśmy się, że albo przyjadę ze znajomymi albo on mnie odbierze. Niestety w tym miejscu był problem z zasięgiem. Wróciłam ze znajomymi ok godz. 3 i tu się rozpętała burza że jak ja mogę wychodzić i do tej godziny być na imprezie, skoro mam męża i dziecko. Dodał jeszcze, że kto wie co ja tam robiłam. Nigdy, ale to nigdy go nie zdradziłam, nawet nie zwracam uwagi na innych facetów a on mi wyjeżdża z takimi oskarżeniami. Tłumaczenie, że skoro znajomi i to jechali, to po co miałam go budzić nic nie dało- obraził się na tydzień i musiałam go jeszcze przepraszać. Po tej sytuacji jak gdzieś wychodziłam określał mi godzinę powrotu- przeważnie była to 22 lub 23. Jak się spóźniłam chociażby 15 min, od razu był foch. I teraz ostatnia sytuacja- spotykałyśmy się u jednej z koleżanek z pracy (same dziewczyny)- jej narzeczony miał nas odwieźć do domu. Było wino i oczywiście ploteczki, nie mieszkamy w jednej miejscowości więc zanim zostałyśmy wszystkie rozwiezione do domu to była godz. 2 w nocy. I znowu zaczyna się problem i ta sama dyskusja, że mąż ,że dziecko, że przypomniały mi się panieńskie czasy i oczywiście obraza na całego. Całej tej sytuacji mam dość, bo czuje się jak nastolatka, kontrolowana przez rodziców. Denerwuje mnie że on uważa, że skoro mam męża i dziecko to już mi się nic od życia nie należy. Zwłaszcza, że nie zaniedbuje swoich obowiązków domowych czy wychowawczych. Nie mam pojęcia jak mam mu przetłumaczyć, że w ten sposób postępując raczej mnie straci- bo ja nie pozwolę, zabrać sobie swojej prywatnej przestrzeni. Zwłaszcza, że naprawdę nie ma podstaw do zazdrości ani do takiej zaborczości. On też ma jakieś swoje przyjemności, w których ja nie biorę udziału (piłka, wędkowanie)i ja nie mam do niego żadnych pretensji. Proszę Was o waszą opinię na ten temat i jakieś rady.