JA, MĄŻ i SZWAGIER

Hej. Parę lat temu poznałam na imprezie chłopaka(T). Spotykaliśmy się kilka miesięcy. Były między nami pocałunki, szczere rozmowy, wspólne zainteresowania. Jednak pewnego dnia kontakt nam się urwał. Mieliśmy po kilkanaście lat(ja 15, on 18) i poszliśmy każde swoją drogą. Brakowało mi go, ale na mojej drodze stanął facet(S), którego pokochałam przy pierwszym spojrzeniu sobie w oczy. Nasz związek po kilkunastu miesiącach stał się na tyle poważny , że postanowił przedstawić mnie swojej rodzinie. Zaprosił mnie na obiad do swojego domu. Uwierzcie lub nie-ale takiego uczucia jakie towarzyszyło mi, gdy weszłam do środka nie miałam nigdy przedtem. Przy stole siedział T. i patrzył na mnie wielkimi oczami. Stanęłam jak wryta, wszystko nagle uderzyło we mnie jak grom z jasnego nieba. T. i S. byli braćmi. A ja o tym nie wiedziałam, no bo skąd? Nigdy nie wróciliśmy z T. do wspomnień na temat tego co nas łączyło. On później znalazł sobie dziewczynę, zaręczyli się. Ja byłam strasznie szczęśliwa z S. Wyszłam za niego za mąż, zaszłam w ciążę i wtedy zamieszkaliśmy u niego, Po moim porodzie dowiedziałam się, że T. zerwał zaręczyny. Zaczął mi się zwierzać, gdy miałam wolną chwilę, Mojego męża nie było po całych dniach w domu, bo pracował w transporcie, a T. był. Zawsze był. Ale ja nie czułam do niego już nic oprócz czystej sympatii. Mimo to, moja teściowa zaczęła zwracać uwagę na to, że T. cały czas mi się przygląda. Gdy krzątam się po kuchni, gdy bawię się z dzieckiem. Ostatnio ciągle szuka sposobu, aby się o mnie otrzeć ramieniem, dotknąć mimochodem. Myślę, że on nadal coś do mnie czuje. Widzę, że gdy mój mąż jest w domu T. jest niespokojny, zdenerwowany, zaraz zamyka się w swoim pokoju. Dziś mamy wszyscy po dwadzieścia parę lat(ja 23,T.26, a mąż 27) Jak rozwiązać tę sytuację? Nie chcę chorych relacji w rodzinie.