Miałam atak nerwicy i zostałam przez to zgnojona

zadzwoniłam do brata że wezwałam pogotowie bo mam ucisk i ból w klatce piersiowej, jestem w trakcie badań kardiologicznych, i co? ratownicy medyczni okazali więcej emaptii niż mój brat i matka, ja się nie mogę denerwować a on zaczał na mnie krzyczeć że jestem nienormalna, mam sie leczyć i pretensje że "źle" się zachowuje bo miałam czelność wyprosić go z domu bo mnie obrażał, chodze na terapię dla ofiar przemocy bo m. in. on stosuje w stosunku do mnie przemoc, na szczęście nie mieszkam z rodzicami

przykre że muszę wszystko ukrywać przed najbliższą rodziną, nic nie mówić, mówić o pogodzie, oni zawsze winę szukają we mnie, zero wsparcia psychicznego, dobrego słowa- zero, zamiast tego pretensje że mam czelność źle się czuć i pewnie oszukuje lub wyolbrzymiam a jak moja mama chorowała to rzucałam wszystko i byłam na każde zawołanie