Straciłam dziecko, narzeczonego.

Nie umiem żyć. Najpierw poronienie, później śmierć najważniejszej osoby w moim życiu.

ja tez przezylam strate dziecka,po kilku latach urodziłam coreczke,zycie toczy sie dalej.przeżyjesz żałobe i staniesz na nogi,chociaż dzisiaj wydaje ci sie że to niemożliwe.Masz jakąś rodzine ,rodzeństwo,przyjaciół?szukaj wsparcia u nich

Nie mam ochoty z nim rozmawiać. Denerwują mnie samą obecnością. Nie umiem żyć bez niego. Z poronieniem umiem się pogodzić, ale nie umiem pogodzić się ze stratą narzeczonego.

Współczucia.

przykro mi.współczuję... życze siły i wiary, że jeszcze wszystko się ułoży.

Bardzo Ci współczuję. Musisz czuć się strasznie- bezsilność, pustka i brak sensu życia... Chociaż teraz wydaje Ci się to niemożliwe- będzie lepiej. Ból będzie z każdym tygodniem, miesiącem mniejszy. Musisz przeżyć tą żałobę. Musisz rozmawiać z ludźmi. Nie wstydź się łez- płacz, bo to naprawdę oczyszczające. Niestety na niektóre rzeczy w życiu nie mamy wpływu i musimy się pogodzić z tym, co przynosi nam los. Ale na każdego w życiu czeka jeszcze szczęście... Pamiętaj po burzy zawsze wychodzi słońce. I Twoje słońce na pewno wyjdzie. Tymczasem życzę Ci dużo siły! Teraz potrzebujesz tego najbardziej.

nie potrafię sobie nawet wyobrazić co musisz czuć.

Właśnie nie jest lepiej. Straciłam mężczyznę, który pokazał mi, że można kochać, że można być szczęśliwym. I nagle zabrakło najważniejszej osoby w moim życiu. Ja juz nigdy nie pokocham.

DWie osoby....

Współczuję.

A w ktorym tygodniu poronilas i dlaczego narzeczony umarl?

W 7 tygodniu. A narzeczony miał wypadek.

Nooo

SKODA mi ci