W środku jestem po prostu zniszczona i przez to nie zasługuje na nic i nikogo

Ale fakt jest taki, że w środku jestem zniszczona. Psychikę mam zjebaną. Wszystko co było kiedyś - wraca. Czasem nie zdaje sobie sprawy jak bardzo czyjeś słowo we mnie weszlo, czyjeś zachowanie.. Kiedyś ktoś potraktował mnie jak powietrze i we mnie weszło, że "dopóki nie będe wysoka, szczupła i wyglądająca jak prawdziwa kobieta" to nie będe niczego warta. I to jest coś co ja sobie wmawiam, to ppo prostu siedzi mi we łbie. Nikt mi tego dosłownie nie powiedział, ale ktoś wybrał kogoś takiego zamiast mnie. I to we mnie siedzi. Do tego słyszałam "jesteś suką, szmatą, pizdą..." zbyt wiele razy. I mogę sobie tłumaczyć że to na mnie nie wpłynęlo,bo przecież nie słuchałam, bo przecież nie uważam tego już za obelgę, bo to wcale nie jest prawda itp itd.. ale weszło. Bardzo głęboko do głowy. I nie umiem tego stamtąd wyrzucić. Czuję sie nic nie warta i nie zasługująca na nikogo.. Nie mówie, że to czyjaś wina że się tak czuję.. po prostu jestem zniszczona.. Czy da się to jeszcze naprawić?

Szczerze? To ja jako kłębek kompleksów mogę Ci powiedzieć z doświadczenia własnego, że jak spotkasz odpowiedniego mężczyznę, to pozbędziesz się kompleksów. A przynajmniej jeśli on będzie odpowiednio dojrzały, to jego zapewnienia w połączeniu z tym jak się przy nim czujesz sprawią, że będziesz w stanie normalnie funkcjonować w związku. Ewentualnie będzie się to działo stopniowo, powoli, ale jest możliwe. ;)

Bardzo bym chciała.. tyle, że ja nawet sobie siebie z nikim nie wyobrażam. A nawet jeśli to tylko w głowie. W rzeczywistości od wszystkich uciekam. Nie wierze, żeby ktoś naprawdę chciał mnie znać , nie mówiąc już o związku.

Programowanie podświadome NWO działa. Tu tego przykład. Nic dziwnego że 9 na 10 panien mają problemy psychiczne, BO TAK ONI CHCĄ!!! Unikaj mediów i problem zniknie po roku.

autorko, podaj kontakt gg, jestem i moge rozmawiać

Ja Cię rozumiem, też sobie nie wyobrażałam. Spławiałam wszystkich, którzy chcieli się umówić. ;) Aż się okazało, że coś czujemy do siebie z kolegą. W czym tkwi sukces? Nie szukałam, nie spinałam się. Kolegowaliśmy się tak normalnie, bezpiecznie bez wyobrażania sobie, że będziemy razem. I kiedy tak się znaliśmy, to wtedy coś się zmieniło. To nie był obcy człowiek, który chciał mój nr i na kawę iść, to była bezpieczna osoba, którą znałam, która widziała mnie w formie i totalnie bez formy. Na spokojnie. Ja też się bałam i jeszcze miesiąc temu powiedziałabym, że na zawsze będę pewnie sama, bo to ze mną jest coś nie tak. ;) Jak ten się pojawi, to zobaczysz, że uwierzysz w siebie. Nie mówię, że od razu, bo ja też nie od razu przestałam myśleć o swojej beznadziejności. ;)

Widać że masz widzów gdzieś, zero kontaktu, no nie ładnie autorko.

Przepraszam, nie było mnie. Fajnie, że Ci się ułożyło z przyjacielem.. Tyle, że ja nawet przyjaciół nie mam.. Nawet nie umiem zawierać głębszych znajomości. Ostatnio to już żadnych nie umiem zawierać..

Bo to problem w generacji pokemon, gdzie brak umiejętności socjalnych. Dlatego odstaw elektroniczne gadżety i rusz do ludzi, najlepiej starszych bo inne pokemony w twoim wieku ci nic nie pomogą, są identyczne, puste i powierzchowne, zero inicjatywy, niecierpliwość, łatwo się nudzą, durne zachowanie, ADHD i inne pierdoły.

Ja bym poszla do terapeuty....

Autorko, daj kontakt gg, to porozmawiamy kiedyś. Nie bój się nie ugryze.