Szukam przyjaciela lub przyjaciółki z Wrocławia

Melancholiczka, chłopczyca, dziwadło przed czterdziestką szuka PRZYJAŹNI INTELEKTUALNEJ. Czy w całym piekielnym Wrocławiu nie znajdzie się ani jeden samotny do bólu, nieśmiały i gotowy na ryzyko wielbiciel szeroko rozumianej kultury? Chętnie poznam (wesprę) osobnika aspołecznego, depresyjnego, zagubionego, więc nie musisz być fajny, cokolwiek to znaczy. Poszukuję outsidera, kogoś, kto sam się wypisał z wyścigu szczurów lub został z niego wyrzucony, kogoś, kto będzie ze mną łaził w deszczu po parku, kto zrobi czasem coś nietypowego, kogoś prawdziwego i lojalnego. Żadnego różu, ploteczek, taniej psychologii. Płeć kompletnie nieistotna, wiek też, proszę wyłącznie o zdolność do samodzielnego myślenia.

Seksy wchodzą w grę?

Nie jestem samotny do bólu, aspołeczny ani depresyjny. Chociaż zagubiony bywałem. Jestem szczęśliwy odkąd poczułem, że szczęście jest rzeczą prostą. I od tej pory staram się upraszczać. Stąd ciągnie mnie w miejsca, gdzie człowieka żadnego. Z wyścigu szczurów ani się nie wypisałem, ani nikt mnie nie wyrzucił. Nigdy nie wsiadałem do tego pociągu. Z szeroko rozumianej kultury mam braki :P