przestroga dla matek i prośba o radę

Otóż mam córkę 5 letnią. W rodzinie mojej i męża większość osób jest że tak powiem spolegliwych. Ustępują, przepraszają pomagają, nikt się nie kłóci nie rozpycha łokciami. Ja jestem bardzo śmiała ale to przyszło z wiekiem. Nasze dziecko wychowywaliśmy podobnie, na placu zabaw zawsze mówiliśmy nie zabieraj, ustąp, przepuść itp. I to postępowanie + wrodzone cechy dziecka zaowocowało tym, że mamy dziecko które wszyscy chwalą bo rozsądne ostrożne, grzeczne nad podziw ale nieśmiałe, nieumiejące upomnieć się o swoje. W przedszkolu jakoś sobie radzi ale dużo opuszcza i pani mów, ze jest zbyt delikatna, wrażliwa. Stąd moja przestroga- z dobrym wychowaniem widać można przesadzić, i pytanie- jak teraz pomóc dziecku? Mam drugie w drodze- jak wychowywać, żeby było kulturalne ale umiało zadbać o swoje interesy? Proszę mądre mamy o rady

wiem coś na ten temat i teraz ze swoim chodzę do psychologa dziecięcego i upominam, by było miłe, ale jak mu dzieci nie oddają np. kredek to ma nie dawać im kredek i tyle, trochę pomogło, ale to raczej musi potrwać. a co do drugiego przeanalizuj swoje postępowanie i poszukaj błędów, no cóż niewiele napisałaś i tykol tyle mogę ci poradzić.

W desperacji zaczęliśmy jej mówić że jak ma jakiś kłopot w przedszkolu to żeby zgłaszała pani- efekt taki że obawiam się że co chwila biega do Pani i skarży...Tzn pani mi tego nie mówiła ale z rozmów z córką wnioskuję, że tak jest..

Wiesz podobnie uczyłam swoją córkę, podziel się , ustąp itp... a gdy poszła do szkoły to zaczęłam uczyć, nie zaczepiaj ale odpowiedz gdy ci dokuczają, jak kopią, też kop, gdy biją oddaj. Powiem Ci że długo nie mogłam się pogodzić z takim wychowaniem ale trzeba było bo by ją w szkole wykończyli. Dzieci teraz są okropnie chowane, a najgorsze to te mamusie, szkoda gadać....

i nie chcę drugiego dziecka że tak powiem ustawić w drugą stronę- żeby zabierało wyrywało itp mojej koleżanki córa taka jest - wyrywa, popycha i nie umie ponieść porażki jak nie jest pierwsza i najlepsza to płacze, obraża się

22:41-masz rację- u nas na placu są dzieci co nigdy nie przynoszą zabawek a i tak mają się czym bawić bo wyrywają innym a ja głupia zawsze to moje dziecko strofowałam- podziel się, poczęstuj itd to mam teraz

a syna uczę / jest w pierwszej klasie/ nie zaczynaj , nie bij, Gdy ktoś dokucza powiedz Pani wych, ale Pani nie zawsze reaguje niestety- wtedy ma oddać, kredek też już nie pożycza sam się nauczył że inni się nie dzielą to i on nie będzie, co to z tych dzieci wyrośnie?

niestety matki siedzą na ławkach i udają że nie widzą, że ich dziecko pastwi się nad innymi- czasem coś zabiera czasem przezywa albo wyśmiewa. Zawsze potępiałam takie zachowanie, a teraz mam wątpliwości czy nie one mają rację... Smutne wiem, chociaż ostatnio pani powiedziała, że moja córa stanęła w obronie koleżanki z grupy- wtedy jednak serce rośnie. Ale i tak jak pomyślę ile wycierpi z tymi dzieciakami szkoda mi jej okropnie

Up

Ja wychowuję swoje dziecko na asertywne - nie mylić z niegrzecznym czy agresywnym. Syn jest grzeczny, ale potrafi się kulturalnie o swoje upomnieć. Niestety matki wychowują dzieci albo na agresywne albo bardz uległe.

To napisz jak wychowujesz na asertywne, podaj przykłady

Moi synowie nie dadzą sobie w kasze dmuchać, tak ich wychowałam. Nie muszą być mili dla wszystkich, nie muszą wiecznie za wszystko przepraszać, zgadzać się z nami w każdej kwestii, być grzeczni całe dnie i noce.Nie mozna mieć bardzo grzecznego miłego, sypatycznego, super wychowanego dziecka, jełśi chce się mieć odważ nego, samodzielnego, asertywnego dorosłegi, to chyba logiczne.Moiu synowie dużo dyskutują z nami, negocujemy, mamy ustalone warunki, obowiązki, ale jest wesoło, sa żart, robomy sobie rózne głupie szopki, jesteśmy na luzie, aloe wiedzą, że to nie koleżanka i kolega, a ojciec i matka.Mi wszystkie baby gadają, że mam trawdą rękę i mocny charakter i nie jestem"kobieca", a to bzdura.Owszem nie dałam sobie nigdy wejść na głowę, jak powiem tak będzie, nie ustąpię bez powodu, jestem konsekwentna, nie działa na mnie ryk i wymuszanie, ale ja zawsze taka byłam.w pracy jestem taka sama, owszem wrogóe mam wiecej już przyjaciół, nie toleruję dupowłazów, i bardzo dobrze sobie radzę w życiu, nie mam problemów z teściową, bo mi coś truje, z mazem, to by pyski, nie i jeszcze raz nie, jesterm bardzo zadowolona z tego jaka jestem, w sumie to chyba w swoich oczach jestem dosskonała i nie wiem co to fałszywa skoromnosć, jak coś chę to to biorę i się nigy nie cykam przed niczym.