Dodajcie mi otuchy i dobrych emocji

Hej! Piszę, żeby wypowiedzieć na głos strach :). W sierpniu zakończyłam ciężki dla mnie związek, który trwał 6 lat (było już mieszkanie w planach i wizja małżeństwa). Obecnie męczę się z byłym ,który mnie nachodzi i nagabuje telefonami i zmieniam pracę. W tej, gdzie pracuję miałabym szansę wziąć kredyt na mieszkanie w stolicy ale pracuję po 11-14 h dziennie w dużym stresie, trwa to już 4 lata i złapałam się na tym, że nie mam wogóle czasu na nic po pracy. Na nic-nawet na zakupy , nie mówiąc o gotowaniu, rozrywce. To znaczy czas mam, ale potem wstaję niewyspana po 5 godzinach snu :P Mam możliwość zmiany miejsca pracy na inne miasto (nad morzem). Praca podobna, mniej eksploatująca, spokojniejsza mniej niż 8 h dziennie, wspaniały szef ale zarobki już nie pozwolą na kredyt no i wyprowadzę się sama do miasta ,w którym byłam 3 razy w życiu. Decyzję już podjęłam. Stwierdziłam, że nie mam męża, nie mam dzieci, kredytu jeszcze też nie. Wizja pracy tutaj i mojego byłego na horyzoncie powodowała stany depresyjne. Jadę, bez względu na hajs. Jadę, żeby żyć. W sierpniu. Tylko zaczynam się koszmarnie bać... no właśnie czego? Nieznanego, samotności (chociaż teraz nie mam też czasu na spotkania), że się nie uda, że wizja mieszkania się oddala. Jak sobie z tym poradzić?

strach to tylko nasze wymysly, pojedziesz przekonasz sie, wierz w siebie i ludzi, nie ma powodu zeby wyszlo to na wielka katastrofe, na mieszkanie jeszcze przyjdzie pora, na pewno jestes swietna babka ,pozdrawiam!:)

nad morzem będziesz mieszkać? :) Rany, jak ja dawno nie widzialam Bałtyku Nie pękaj, zobaczysz co będzie. Zmienić jeszcze możesz skoro jesteś młoda.

Dzięki! :-) czasami cieszę się jak głupia A czasami dopadaja mnie wątpliwości i dzisiaj mam dzień dołka. Wkutzajace jest to,ze się cofne zawodowo. Za darmo nic nie dostałam. Ciężko pracowałam no ale życie prZeleciało. Dziękuję :-)

i po co ci kredyt na głowę? Może lepiej szukać w inny sposób mieszkania?

Niby w jaki?