Czy to normalne, że tak czuję, że nie chce żeby nikt o mnie usłyszał i w ogóle

chodzi o to, że zerwałam wszystkie kontakty z wszystkimi i zamknęłam się w sobie i ogóóólnie wiele rzeczy przez sytuacje w domu i tak dalej.. I teraz tak mam, że nie chce żeby ktokolwiek z nich o mnie słyszał, już nie mówiąc o tym, żeby mnie widział. Nie cche żeby ktokolwiek o mnie mówił. W ogóle to chyba chce przestać istnieć - i już prawie mi się udało. I z jednej stony super a z drugiej to jeszcze bardziej mnie nakręca. Jak tak dłużej o tym myśle to mam okropne uczucie, że powinnam wyjechać w p**du jak najdalej i wtedy nie byłoby opcji żebym spotkała kogoś z przeszłości. Chociaż niektóre z tych osób pewnie już mnie nie pamiętają, ale potraktowały mnie jak kompletne zero/powietrze w przeszłosci. Ja dalej pamiętam. Nie chodzi o to, że jestem tu gdzie jestem i mi wstyd, chociaż też poniekąd.,. Bardziej o to, że nie mam nikogo. Ze nie ma nikogo kto mógłby mnie "ochronić".. W sumie nawet nie wiem przed czym, ale tak czuje.. że nie mam wsparcia. Ze nie mam niczego.. I chcialabym zniknąć, żeby nikt już mnie nigdy nie widział ani o mnie nie słyszał. Czy to jest normalne? Czy ktos z was też tak ma?