Emigranci nie jest wam żal

że wasze dzieci nie mają kontaktu z dziadkami? Że wy nie jesteście blisko rodziców, rodziny? Jest wam ciężko czy może nie ma to dla was znaczenia? Pozdrawiam.

nie ma to dla mnie znaczenia i celowo nie utrzymuje kontaktu z ''rodziną'' z tymi bydlakami którzy w zyciu widzą tylko kase, są zazdrośni, dwulicowi, ,zyczą zle komus, po co mi taka rodzina ? wujki, ciotki, kuzynki buhhehe nie widzialam ich od 5 lat i mam nadzieje ze nigdy nie zobacze, mam nową rodzine, nowych znajomych

Oczywiscie, ze zal. Staram sie jezdzic do kraju co 2, 3 miesiace przynajmniej na 2 tygodnie . Tylko półgłowki odcinają się od korzeni i rodziny

Dziękuję za odpowiedzi. Pytam z ciekawości bo na innym forum dziewczyna żali się, że nie mogła przyjechać do PL na pogrzeb bliskiej osoby i że to nie jej wina, że w PL nie mogła godnie żyć i musiała wyemigrować, i przez to nie mogła się pożegnać. Ale kurde przecież śmierć bliskiej osoby to takie wydarzenie, że każdy stara się tak zorganizować, żeby uczestniczyć w pożegnaniu...(to była bliska osoba nie jakiś kuzyn typu dziesiąta woda po kisielu..)

Nasze dzieci beda mialy normalne zycie tutaj gwarancje emerytur a nie widmo 400zl emerytury jezeli chociaz tyle bo pawlak otwarcie powiedzial ze emerytur nie bedzie tak samo jak byly dyrektor zusu no chyba ze znowu nas okradnie PO ze 160mld zl i jakos sie pokreci jeszcze ... masakra wyjechalo 3mln mlodych ludzi abredzislaw z zona przekuwaja to w SUKCES!!!

Sa przynajmniej dwie kategorie emigrantów 1. Tacy jak ja, ktorzy wyjechali z żalem , tesknia za rodziną i znajomymi , pielegnuja tradycje , kulture czy np jezyk polski wrod swoich dzieci. Ktorzy czuja sie Polakami i nie wtydza sie tego.Ktorzy chca pomoc innym, nowo-przybylym rodakom . 2. Tacy, ktorzy jak tylko wyladowali w innych krajach, poczuli sie lepsi od tych co w Polsce zostali.Ktorzy uwielbiali sie chwalic tym ile zarobili co sobie kupili. Tacy, ktorzy wymyslaja bajki nt zycia w uk, de, ir itp. Ta kategoria przejmuje szybko tradycje danego kraju, zapominajac o naszych polskich. Ci ludzie po roku pobytu zagranica maja problemy z mowieniem po polsku ( jedoczesnie mowia slabo w obcym jezyku danego kraju). Gardza Polakami , rodzinami i chyba samymi soba gardzą, chociaz tego nie pojmują.

11.34--fajne podsumowanie :)

Tak, jest mi zal, ze nie moge zyc w swoim kraju. Nie tesknie az tak za rodzina bo wyprowadzilam sie z domu w wieku 19 lat, wiec jestem przyzwyczajona do odwiedzin raz na jakis czas, ale ogolnie tesknie za Polska. Niestety w kraju persspektyw zadnych nie mialam. Ja naleze tez do tej pierwszej opisnanej wyzej grupy, noe wstydze sie tego, ze jestem polka i mimo, ze mam tutaj znajomych rodowitych mieszkancow tego kraju, mimo, ze znam jezyk i jestem normalnie traktowana to wiem, ze nie jestem u siebie, ze musialam sie dostosowac. Ale nie narzekam, bo taka kest kolej rzeczy, jak zaczynasz z ycie w innym panstwie to chcac nie chcac trzeba sie dostosowac jesli chce sie normalnie zyc. Ja bym dodala jeszcze trzecia grupe: polakow, ktorzy nie ucza sie jezyka, siedza latami w innym kraju mowiac ze sa na chwile i narzekaja na panstwo i system, dzieki ktoremu maja lepsza prace, obracajaa sie w zamknietym kregu ppolakow i nie robia nic ze swoim zyciem.