Przemiana z bardzo śmiałego dziecka w nieśmiałego dorosłego. Dlaczego?

Zastanawiam się, dlaczego tak się stało. Odkąd pamiętam, tzn. w przedszkolu, szkole podstawowej a potem gimnazjum ciągle chciałam występować. Nie było dla mnie problemem mówienie na szkolnych apelach, śpiewanie na scenie, zgłaszałam się do przedstawień i kółek teatralnych, jeśli coś nagrywaliśmy to zawsze chciałam mówić. Moim marzeniem było zostanie piosenkarką (co częste u dzieciaków ;)). Coś zmieniło się w gimnazjum. Nie pamiętam za wiele, ale byłam trochę odsunięta od reszty dzieciaków w klasie. Nie wiem dlaczego - może zawiniłam ja, może po prostu do nich nie pasowałam (chodziłam do szkoły prywatnej, gdzie większość dzieciaków pochodziła z bardzo bogatych domów - ja byłam z klasy średniej, mieszkałam tylko z mamą, za szkołę płacić tata, i mniej więcej na tym kończyło się jego ojcostwo). W liceum nie brałam już udziału w żadnych przedsięwzięciach. Na studiach natomiast ogromnym problemem stało się dla mnie (i nadal jest) wypowiedzenie się na zajęciach czy poprowadzenie głupiej prezentacji. Może niektórzy z Was znają to uczucie - uczucie gorąca, ściśnięty żołądek, trzęsący się głos, plączący język i strach. Jeśli mam prezentację np. za tydzień, myślę o niej niemal dzień w dzień i tylko się nakręcam. Teraz kończymy szkołę. Będziemy kręcić jakieś pamiątkowe filmy. Postanowiłam nie brać w tym udziału, bo dla mnie to za dużo nerwów, ale już wiem, że będę tego żałować. Tak czy inaczej - jak sądzicie, czym mogła być spowodowana ta przemiana? Może to naturalna kolej rzeczy, a może okres gimnazjum (i pojawiających się kompleksów) mnie "stłamsił")?

hmm..moze chodzi o to,ze czym ktoś starszy,tym mniej mu wypada i tym wiecej sie od niego wymaga? u mnie fobia spoleczna rozwinela sie wlasnie w gimnazjum a z czasem bylo coraz gorzej,czulam sie coraz bardziej ułomna i odstająca od reszty. Jako dziecko juz bylam niesmiala,ale to był pikuś i miedzy innymi to dlatego,ze od dziecka nikt nie wymaga obycia i zaradności.

a na doroslych ciąży ta presja dorosłości,ja nie umiem być dorosła po prostu,nie mam obycia w towarzystwie,nie jestem zaradna a jest wymóg by samemu sobie radzić. Może masz podobnie?

Być może wpływ na to wszystko miało rozstanie rodziców.