Czy to jest normalne ?

Chodzi mi o moją 3,5 letnią córkę, która ciągle zadaje mi pytania, które dla mnie są bezsensowne tak jak dla wielu dorosłych, to jest coś typu dlaczego pomidor jest czerwony, dlaczego ogórki są zielone, dlaczego ptaki lecą, a my nie. Na początku to nawet pomyślałam, że dobrze, bo jest ciekawa, teraz powoli mnie to wkurza, tak jest codziennie i nie wiem czy to jest normalne ? Co o tym sądzicie ?

denne prowo 0/10

poprostu ona chce wszystko wiedziec jest wielka myslicielka

Jak najbardziej ;)

22:10 Nawet ja taka wkurzająca nie byłam.

Oczywiście, że to normalne, że dziecko zadaje pytania. Stanowią one naturalną ciekawość, z tego samego powodu dziecko dużo obserwuje, dotyka, po prostu chce poznać otaczający je świat. Pytanie "dlatego" jest bardzo typowe dla tego wieku, oznacza, że dziecko zaczyna myśleć samodzielnie. Czas kiedy dziecko zadaje pytania trwa przez cały wiek przedszkolny, z czasem nabierają one więcej sensu i zawsze wynikają z głodu wiedzy. Zadawanie pytań jest naturalnym następstwem prawidłowego rozwoju dziecka, wynika z ciekawości dziecka wobec otoczenia, niejasności jakie może dostrzegać pomiędzy tym jak samo postrzega świat, a tym co się wokół niego dzieje, a także ze strachu przed czymś czego nie zna. Te pytania, które Pani przytoczyła dążą do spostrzeżenia przez dziecko pewnych zależności między przedmiotami, czy zjawiskami, pomagają w formułowaniu definicji. Nie należy dziecka hamować w zadawaniu pytań, wręcz je do tego stymulować. Polecam zapoznanie się z lekturą w tym tamacie :"Stawianie pytań" R. Fisher bądź szerzej o rozwoju „Psychologia rozwojowa i wychowawcza wieku dziecięcego” G. Makiełło - Jarża

Sądzę, że nie ma nic „nienormalnego” w zachowaniu Pani córki, wręcz przeciwnie – zadawanie pytań (nawet tych z pozoru „bezsensownych” – chociaż, ponoć takie nie istnieją) jest czymś naturalnym i potrzebnym. Aktywność, przejawiająca się w taki sposób dobrze świadczy o rozwoju psychicznym dziecka. Dzięki zadawaniu pytań i szukaniu na nie odpowiedzi, dzieci rozwijają się intelektualnie, uczą się kreować własne opinie i najogólniej mówiąc poznają świat. A jaka jest nasza rola w tym wszystkim? A no właśnie taka, żeby pomóc naszym dociekliwym pociechom zrozumieć otaczającą rzeczywistość. Oczywiście jedne dzieci są bardziej samodzielne i same znajdą lub ‘wymyślą’ odpowiedzi na nurtujące je pytania, ale są też takie, które potrzebują trochę więcej wsparcia ze strony dorosłych. Proszę być cierpliwą i zamiast traktować „odpowiadanie” na pytania jako przykry obowiązek niech potraktuje to Pani jak wspaniałą, kreatywną zabawę i postara się, przy pomocy własnej wiedzy, doświadczenia i wyobraźni, pomóc córce zrozumieć trudniejsze zagadnienia. Z pewnością pomocne będą książeczki z serii: „Historyjki dla ciekawskich dzieci” Christian Dreller, Petra Maria Schmitt, , a także „Puszek, Druciak, Zakładka i inne isty. Liczby kultury” Anna Karwińska, które może Pani czytać wspólnie z córką oraz książka pt. „Kształtowanie pojęć dzieci w wieku przedszkolnym” Lipina S. i „Rozwój dziecka” Hurlock E. B., które pomogą Pani lepiej zrozumieć swoje dziecko.

Mój jeszcze glupsze zadaje ale on ma zaburzony rozwój i mówi np.czy jutro też będzie dzień :-) albo czy jak był mały tez miał tatę, nie rozumie ze w grupie przedszkolnej są dzieci w jego wieku i nie liczy się ich wzrost, on myśli ze nizszy jest młodszy