dajemy sobie szczęście

tydzień temu, dosłownie tydzień poznałam na imprezie plenerowej faceta. Ja mam 30 lat, on 57! do wieku, przyznal mi się po 2 dniach, obawiałs ie mojej reakcji. spędziliśmy se sobą pól wieczora, rozmawiając, tańcząc, świetnie się ze sobą bawiac. W pewnym momencie musiałam wyjśc z imprezy, odetchnąć, bo byłam ciągle wyciągana na parkiet przez kilku facetów, więc postanowiłam zwiać! złapałam go za ręke i wyciągnęłam na spacer. usiedliśmy na ławce, niedaleko wiaty pod którą się bawiliśmy i kontynowaliśmy rozmowę. On delikatnie gładził mnie po ramieniu, na nie oponowalam. W pewnym momencie wpadl mi do głowy głupi pomysł, ale wyjść na ambonkę myśliwską, ukryć sie tam, poobserwować impreze z ukrycia. Poszedł oczywiscie za mną. Usiadłam sobie tam na ławce, oparłam się ościankę, zamknęłam oczy i odpoczywałam. A on, jak sie domyślacie... Pocałował mnie... To był cudowny, namiętny, pełen pragnienia pocałunek... Sprawy potoczyły się szybko, uprawialiśmy sex, niezastanawiając ise niad konsekwencjami! Teraz ja nie moge przestać o nim myśleć, on ciągle bombarduje mnie sms, mailami, telefonami. Jest cudowny! Juz dawno tak nie czułam się przy facecie... Nie myślałam, że taki facet, może mi tak odpowiadać... Miałyście podobne doświadczenia?? Zastanawiam się czy taki związek mógłby mieć sens??