Orientacja, psychika, dojrzewanie. Problem?

Mam 12 lat, ten problem ciągnie się za mną prawie dwa lata i zaczął w roku, kiedy dostałam pierwszej miesiączki (po). Przez ten okres czasu zmieniła się moja figura, nawyki, różne zmiany narządu itp, czyli oznaki dojrzewania, które zaczęły się dopiero po miesiączce. Myślę, że to przez to, że dojrzewam, ale problem naprawdę działa mi na psychikę i boję się, że w przyszłości mogę mieć jakieś problemy. To wszystko zaczęło się nagle, mogę opowiedzieć: W nocy leżałam przed komputerem i zaczęłam mieć dziwne uczucie na dole, tej nocy nie mogłam spać i miałam bardzo dziwne myśli nad którymi nie mogłam panować. Od tego czasu miałam sny erotyczne, myśli, głupie rzeczy i to wszystko się tak mieszało. Bałam się spać, miałam jeszcze obawy, że jestem jakaś zboczona, lub gorzej - chciałam iść do psychologa. Oprócz tego zaczęłam się zastanawiać nad moją orientacją i całkowicie zmieniły się moje nawyki co do tego, miałam wrażenie, że chcę być z dziewczyną, a na drugi dzień było jak zawsze. Skończyło się to po paru miesiącach kiedy jakimś dziwnym sposobem zaczęłam mieć na to wylane, to mnie zbyt wykończyło. Ale znowu zaczęłam zastanawiać się nad swoją orientacją i tym, że boję się zakochać w dziewczynie. Od tamtego czasu byłam w stanie zakochać się w każdej ładnej dziewczynie która mnie minie, a nawet w bliskich! Zaczełam mieć zupełnie inne nawyki i nadal nie mogę uwolnić się od tych myśli. Zdaję mi się nawet, że zakochałam się w koleżance z klasy, co jest niemal niemożliwe w moim wieku i etapie dojrzewania nawet, jeśli nie jestem heteroseksualna. Do tego tak jak wspominałam - raz zdaję mi się, że ją kocham, a raz, że to głupie i w ogóle nie żywie do niej żadnego uczucia, a gdy pojawi się inna dziewczyna czuję coś innego. Zaczęłam wtedy czytać o homoseksualizmie o dowiedziałam się różnych rzeczy, nawyków, które na drugi dzień miałam (tak, po tym, że o nich przeczytałam, że zaczęłam o tym myśleć i wiązać z moją osobą), to wszystko się tak dziwnie miesza i przez te myśli znowu mam problemy, o których mówiłam wyżej. Mój stosunek do chłopaków stał się podobny do dziewczyn dopiero wtedy, kiedy stwierdziłam, że jest jakaś szansa, że jestem biseksualna. Boje się, że popadne w depresję, inną chorobę psychiczną lub nie wyrobie, zmienie siebie. Ostatnio nawet myślałam, że mam jakies nawyki podobne do pedofilii, aż boję się o tym myśleć. Naprawdę nie wiem co robić.