Drogie matki doceńcie że możecie się zmęczyć przy dziecku

Mam ponad 2-letniego chłopczyka. Wcześniej frustrował mnie codzienny kierat przy dziecku. A tymczasem jestem właśnie po ciężkiej operacji i nie moge sie nim zajmować i nie wiem w ogóle kiedy będę mogła.. Leżę w nocy a kiedy dziecko sie budzi z płaczem to nie mogę podnieść go z łóżeczka, musi to robić mąż. Zaczyna mnie to powoli załamywać. Wszystkie te czynności które wcześniej męczyły mnie typu przewijanie, kąpanie, lulanie na rękach jak w nocy nie mógł spać to uświadomiłam sobie że w rzeczywistości to kochałam je, pozwalały mi one umacniać więź z dzieckiem a teraz nie mogę ich wykonywać. Ile bym teraz dała za zwykły spacer z dzieckiem, który wcześniej mnie nudził.. :( Mam taki kryzys psychiczny po tej operacji z powodu dziecka że średnio 3 razy na dzień rozważam pomoc psychologa lub psychiatry. Niestety wiem że psycholog i tak g****o mi pomoże. Sorry za smęty. Chciałam tylko sie wygadać

A skąd to WIESZ, że psychoterapeuta Ci nic nie pomoże? Sprawdzałaś? Jeśli nie, to skąd ta wszechwiedza? Nie dowiesz się jak nie spróbujesz, z resztą co Ci szkodzi? może być gorzej? v Ja byłam na totalnym dnie depresji i nerwicy, myślałam, że to koniec, że nie da się mi pomóc..... I poszłam na terapię, dziś widzę duużą zmianę na lepsze, poukładałam sobie swoją przeszłość, lęki, złe przekonania o sobie i innych i ZACZYNAM żyć, po 30-ce... Oczywiście u mnie to trwało parę lat, bo miałam dużo niekorzystnych przejść z dzieciństwa, a wtedy człowiek nasiąka przekonaniami i trudniej je potem zmienić, niż gdy jest się dorosłym człowiekiem. v CO CI SZKODZI SPRÓBOWAĆ? GORZEJ BYĆ NIE MOŻE. Z NFZu też czasem można się załapać za darmo. Ale jest jeden warunek -musisz być cierpliwa, bo po paru spotkaniach Rzymu nie zbudujesz, a niektórzy myślą, że terapeuta jest jak piekarnia -wchodzisz, kupujesz i wychodzisz. Otóż, nie, praca nad sobą wymaga czasu.

przestan sie uzalac nad soba dziecku niec nie jestm, ciesz sie ze masz pomoc

Dzięki za tego posta autorko. Życzę ci powrotu do zdrowia . Nie załamuj się bo życie toczy się dalej i nic nie trwa wiecznie, nawet cierpienie.

Rzeczywiście, w takich ciężkich sytuacjach człowiek docenia to, czego ma dosyć w normalnych warunkach. życzę powrotu do zdrówka i naprawdę - pomyśl o pomocy specjalisty. Nie wmawiaj sobie, że on nic nie pomoże - wręcz przeciwnie - pomoże Ci otworzyć okno, które uważasz za trwale zamknięte! 3mam kciuki! :) Będzie dobrze jeśli otworzysz się na nową sytuację i przyjmiesz ją z pogodą ducha - ale to zależy wyłącznie od Ciebie Kochana.!

ja już w 3 dni po operacji zajmowałam się dzieckiem i nikt nie patrzył na to ze szwy mi pękną czy coś ale mała miała 3 miesiące więc nie była taka ciężka...

Autorko: wiem, że to słabe pocieszenie, ale pomyśl, że dzięki operacji będziesz zdrowa i powrócisz do dawnych czynności. Łączę się z Tobą w bólu leżenia, bo jestem matką 2 latki, a obecnie leżę, bo 2 ciąża zagrożona:( Tyle, że ja się akurat bardziej martwię tym czy uda się donosić, niż samym leżeniem:(